Σελίδες

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Οι νοτιάδες φέρνουν πονοκεφάλους

ΜΑΧΗ ΤΡΑΤΣΑ - ΕΛΕΝΑ ΦΥΝΤΑΝΙΔΟΥ


Στον πιο θερμό Νοέμβριο όλων των εποχών εξελίσσεται ο εφετινός, κυρίως εξαιτίας των ανέμων που μεταφέρονται από την Αφρική
Δεν είναι μύθος οι ασθένειες που φέρνουν οι νοτιάδες! Αυτό προκύπτει, σύμφωνα με τους ειδικούς, εξαιτίας του ζεστού και υγρού καιρού μέσα στον μήνα Νοέμβριο, ο οποίος επηρεάζει τον οργανισμό με διάφορους τρόπους. Ο εφετινός εξάλλου Νοέμβριος ίσως αποδειχθεί ο πιο θερμός όλων των εποχών, με τη μέση θερμοκρασία να κυμαίνεται έξι βαθμούς πάνω από τα κανονικά για την εποχή επίπεδα. Σύμφωνα με τον παθολόγο, διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αν. Σπαντιδέα, ο καιρός προκαλεί πονοκεφάλους, κυρίως όμως αλλαγές διάθεσης, ενώ επηρεάζει άτομα με ρευματοπάθειες καθώς οι πάσχοντες νιώθουν εντονότερους πόνους. Επειδή νότιος άνεμος σημαίνει και υγρασία, προκαλείται επίσης παρόξυνση των προβλημάτων ατόμων που πάσχουν από αναπνευστικά νοσήματα, όπως άσθμα, βρογχίτιδα και βήχα.

«Η κατάσταση που επικρατείσε ό,τι αφορά τον καιρόείναι αλλοπρόσαλλη» δηλώνει ο διευθυντής της Γ΄ Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» κ. Ε. Κοκκινάκης . Ο καιρός αυτός, σημειώνει, έχει επιπτώσεις σε όσους ταλαιπωρούνται από ημικρανίες και κεφαλαλγίες μυϊκού τύπου, οι οποίες εκδηλώνονται με έντονο πόνο στους κροτάφους.

Ο θερμότερος Νοέμβριος όλων των εποχών προβλέπεται ότι θα είναι ο εφετινός με τους ισχυρούς νότιους ανέμους να διατηρούν σε υψηλά επίπεδα τη θερμοκρασία. Τα δεδομένα από τις αρχές του μήνα, σύμφωνα με τον μετεωρολόγο της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας (ΕΜΥ) κ. Θ. Κολυδά, δείχνουν ότι οι μέσες μέγιστες θερμοκρασίες παραμένουν περισσότερο από 20 ημέρες, κατά μέσο όρο 6 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα κανονικά για την εποχή επίπεδα. Ωστόσο, περισσότερο αισθητή είναι η ζέστη στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα.

Ειδικά για την Αθήνα, όπως αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» ο αντιπρόεδρος στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών κ. Μιχάλης Πετράκης, η μέση θερμοκρασία από την πρώτη ημέρα του Νοεμβρίου ως χθες ήταν τουλάχιστον 2 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη από τη μέση κλιματική τιμή για την περιοχή. «Ο πλανήτης εισέρχεταισταδιακά σε μια περίοδο απορρύθμισης του κλίματος και όσο περνούν τα χρόνια η διάρκεια,η συχνότητα και η ένταση ακραίων φαινομένων αναμένεται ότι θα αυξηθεί» τονίζει ο κ. Πετράκης.

Εξαιτίας των νοτιάδων, οι οποίοι χθες έπνεαν 7- 8 μποφόρ, έχει αυξηθεί και η υγρασία. «Παραμένει 15% πάνω από τις μέσες τιμές για την εποχή. Η σχετική υγρασία κυμαίνεται από 50% ως 70% ανάλογα με την περιοχή» επισημαίνει ο κ. Κολυδάς. Παρόμοιες συνθήκες με τον εφετινό Νοέμβριο είχαν παρατηρηθεί το 1992 και το 1994, αν και η ζέστη δεν είχε τότε τόσο μεγάλη διάρκεια.

Οι υψηλές θερμοκρασίες σχετίζονται με τη μεταφορά θερμών μαζών από την Αφρική. Οι νοτιάδες, σε μεγάλο βαθμό, οφείλονται στο σταθερό βαρομετρικό χαμηλό που επικρατεί στην Κεντρική Ευρώπη. Αυτό το σταθερό σύστημα, σύμφωνα με τον κ. Κολυδά, μπορεί από τη μία να προκαλεί βροχοπτώσεις και καταιγίδες αλλά από την άλλη «δημιουργεί νοτιοδυτικό ρεύμα στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας,με αποτέλεσμα να έχουμε μεταφορά θερμών αερίων μαζών από τις ακτές της Βόρειας Αφρικής».
ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΗΜΑ

Οἱ ἔλεγχοι τῶν παιδιῶν μας.

+ Ἀρχιμ. Καλλίνικος Μαυρολέων


Πάντοτε θυμᾶμαι μέ νοσταλγία ἐκεῖνες τίς μέρες... Κάθε χρόνο, τέτοια ἐποχή, στά γυμνασιακά μας τά χρόνια, λίγο μετά τοῦ Ἁγίου Νικολάου τή γιορτή, ἤ καί λίγο νωρίτερα, εἴχαμε τήν... "τιμητική" μας! Παίρναμε τούς ἐλέγχους! Καί δέν ἦταν λίγες οἱ φορές, πού μᾶς ἔβγαινε "ξινός" ὁ ἑορτασμός τοῦ Ἁγίου, πού ἦταν μάλιστα καί προστάτης τῆς ἐνορίας τοῦ Γυμνασίου μας...

Θυμᾶμαι... Πῶς νά τά ξεχάσεις ἄλλωστε; Ἐκεῖνο τ' ἀπόγευμα ἡ μάνα μου ἔβαζε πάντα τά καλά της! Στολιζόταν μέ τό πλατύ χαμόγελό της κι ἔτσι σινιαρισμένη καί "σημαιοστολισμένη" σάν φρεγάτα τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ ντυμένη τά γιορτινά της, ἀπέπλεε γιά τόν τόπο τοῦ δικοῦ μου μαρτυρίου!

Ἡ πόρτα τοῦ σχολείου, κάτω ἀπ' τή μονίμως ἀδιάφορη, ἀναίσθητη κι ἀσυγκίνητη ταμπέλα "Β' Γυμνάσιο Ἀρρένων Πειραιᾶ" ἦταν ὀρθάνοιχτη. Ὁ ἐπιστάτης, ντυμένος κι αὐτός μέ τό πιό γλυκό του χαμόγελο, ὑποδεχόταν τούς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐναγωνίως ἀναζητοῦσαν νά βροῦν τίς αἴθουσες διδασκαλίας τῶν τμημάτων τῶν βλασταριῶν τους...

Κι ὅταν ἐρχόταν ἡ ὥρα, "τό πλήρωμα τοῦ χρόνου", εἰσερχόταν στήν αἴθουσα ὁ κύριος καθηγητής, κρατῶντας παραμάσχαλα τόν ὑψίστης ἀσφαλείας θησαυρό! Τούς ἐλέγχους μας!

Τά σιγοψυθιρίσματα τῶν γονέων σταματοῦσαν ἀμέσως, μόλις ἐμφανίζονταν τά μακρουλά ἐκεῖνα χαρτάκια μέ τίς δυό τρύπες στ' ἀριστερά, τά γεμάτα γράμματα κι ἀριθμούς, σφραγίδες κι ὑπογραφές, μά καί μέ τό σπουδαιότερο: τ' ὄνομά μου γραμμένο πάνω -πάνω, κατάφατσα, στήν προμετωπίδα!

Ὕστερα ἄρχιζε ἡ ἐκφώνηση τῶν ὀνομάτων τῶν.... "μελλοθανάτων" κι ἐρήμην τους, ὅπως πάντα ἐξάλλου, θ' ἀνακοινώνονταν οἱ "ποινές". Ἡ μάνα μου ἔπαιρνε μέ τή σειρά της τήν πρώτη κρυάδα! Κι εἶναι βέβαιο, πώς μόλις ἀντίκριζε τά παράξενα αὐτά σημαδάκια, πού τά λένε βαθμούς, ἔφευγαν καί τά χαμόγελα ἀπό τά χείλη της, ξεχνιόνταν ἀμέσως καί τά σινιαρίσματα καί τά λοιπά...

Κι ἐγώ; Ὦ, ἐγώ! Κρυμμένος ὡς ὁ ὑπ' ἀριθμόν ἕνα καταζητούμενος ἐγκληματίας, κρυφοκοιτοῦσα ἀπό τίς κουρτίνες τοῦ δωματίου μου, ἄχ, πότε νά φανεῖ ἡ μάνα μου... Κι ὅσο ἐκείνη ἀργοῦσε, τόσο κορυφωνόταν ἡ δική μου ἀγωνία!

Ὅταν πιά ἐρχόμαστε πρόσωπο μέ πρόσωπο, ἄρχιζε τό δρᾶμα! "Νά, πᾶρε νά δεῖς τά χάλια σου, προκομμένε"! Κι ὕστερα, δέν καλοθυμᾶμαι πιά, ἔπιανε τό λουρί ἤ τήν παντόφλα ἤ ὅ,τι ἄλλο ἔβρισκε μπροστά της εὔκαιρο, "γιά νά δῶ κι ἐγώ καλύτερα καί νά μάθω καί νά κάθομαι νά κοπροσκυλιάζω τόσον καιρό καί νά θαλασσοπνίγεται ὁ πατέρας μου"... Τά δάκρυα καί τούς πόνους τῆς ψυχῆς δέν μποροῦσε κανείς ἐπακριβῶς νά τούς μετρήσει!

Θυμᾶμαι, ὅμως, καλά ὅτι μετά, κάθε φορά μετά, ἄκουγα τίς ἴδιες καί τίς ἴδιες τιμωρίες, πού πολύ γρήγορα βεβαίως λησμονιόνταν! "Θά τήν κλειδώσω τήν τηλεόραση! Καί τό βίντεο! Κομμένα καί τά ἔξω! Νά δεῖς καί νά μάθεις! Κι οἱ παρέες, τέλος! Νά ἱδρώσει ἀπ' τό διάβασμα ἡ καρέκλα πού κάθεσαι, γιά νά μάθεις νά μοῦ φέρνεις ἐννιαράκια στό Γυμνάσιο"!!!

Περνοῦσε μιά νύχτα, ἀπ'τίς πιό ἄσχημες νύχτες τῆς ἐφηβικῆς μας ζωῆς... Μέ λύπη, μέ λύπη πολλή... Μέ μεταμέλεια... Μά καί μέ ὑποσχέσεις -στόν ἑαυτό μας πρῶτα- ὅτι ὅλα θ' ἀλλάξουν ἀπό αὔριο!

Τήν ἄλλη μέρα, καθένας ἔλεγε τή μοίρα του στούς ἄλλους καί βεβαίως κατηγοροῦσε τούς καθηγητές πού τόν ἀδίκησαν! Πού τόν ἔρριξαν! Πού τόν ἔβαλαν στό μάτι! Κι ὅλοι κατέθεταν τίς ἐλπίδες, μά καί τό πεῖσμα τους μερικοί, γιά καλύτερους βαθμούς τά ἑπόμενα τρίμηνα! Καλύτερους βαθμούς, πού ἦταν σχεδόν βέβαιο, ὅτι δέ θά ἔρχονταν ποτέ!

Ὅπως ποτέ δέν ἦρθε κι ἡ σωστή ἀντιμετώπιση τῶν ἐλέγχων! Ἀπό ἕνα ἄρρωστο σύστημα, πῶς εἶναι δυνατόν νά βγεῖ κάτι ὑγιές; Ὁ μαθητής, ὁ κάθε μαθητής, θά βρίσκεται πάντοτε στό ἔλεος καί τήν κρίση, ἀναλόγως καί τή διάθεση, τοῦ κάθε καθηγητῆ, πού ποτέ δέ θά πάψει νά συμβουλεύει "νά διαβάζεις περισσότερο", χωρίς ταυτογχρόνως νά ὑποδεικνύει καί τό πῶς...

Τώρα πού ἔχουν μπερδεφτεῖ ἀκόμη περισσότερο τά πράγματα, πῶς θά ἀντιμετωπίσουμε τούς ἐλέγχους, πού ὅπου νά 'ναι ἔρχονται! Ἤ, μήπως ἦρθαν κιόλας;

Ἀγαπητοί γονεῖς, σκεφτεῖτε καλά καί μετρῆστε πολύ καλύτερα τή συμπεριφορά σας πρός τά παιδιά σας, μόλις πάρουν τούς ἐλέγχους τους! Ξέρετε πόσοι πολλοί εἶναι οἱ παράγοντες πού συντελοῦν στή σχολική ἐπιτυχία ἤ τήν ἀποτυχία τοῦ παιδιοῦ σας; Τόσο ἀπό τόν ἴδιο τό χαρακτήρα τοῦ παιδιοῦ, ὅσο καί ἀπό τό οἰκογενειακό, τό σχολικό, τό κοινωνικό του περιβάλλον;

Ἐξετάστε καλά, ἀλλά μέ ἠρεμία, ὄχι μέ ξύλο καί ἀπειλές, καί βρεῖτε τά πραγματικά αἴτια πού ὁδήγησαν τό παιδί σας στή χαμηλή βαθμολογία... Μπορεῖ νά μή φταίει μόνο τό παιδί. Ἴσως νά φταῖνε κι οἱ δάσκαλοι, ἴσως κάτι ἄλλο περιστασιακό, ἴσως ἀκόμη νά φταῖτε κι ἐσεῖς οἱ ἴδιοι, οἱ γονεῖς!

Ὕστερα, μήν ξεχνᾶτε πώς σκοπός τοῦ Σχολείου δέν εἶναι νά μάθουν μόνο τά παιδιά μας γράμματα, ἀλλά ζῶντας μέσα σ'αὐτό τό σχολικό περιβάλλον νά μάθουν ἕνα σωρό ἄλλα πράγματα, πού εἶναι ἀναγκαῖα γιά τή συγκρότηση τῆς προσωπικότητάς τους, πού θά τά βοηθήσουν ν' ἀνακαλύψουν τόν κόσμο καί νά πάρουν τή θέση τους σ'αὐτόν... Νά μή βλέπουμε μόνο τούς βαθμούς καί τό ἀπάνθρωπο κυνηγητό τους κι ἔτσι μ'αὐτή τή μονομέρεια νά "πνίγουμε" τό παιδί μας!

Κι ἄν πιά τό πήρατε ἀπόφαση νά τιμωρήσετε τό παιδί σας γιά τίς ἀδυναμίες του, ἀναρωτηθεῖτε μήπως ἐνῶ τώρα προσδοκᾶ καί περιμένει ἀπό σᾶς τή βοήθειά σας γιά νά διορθώσει καί νά βελτιώσει τήν ἀπόδοσή του στό σχολεῖο, ἐσεῖς ἐπιλέγετε ἀκριβῶς τήν ἀντίθετη συμπεριφορά, κι αὐτό θά εἶναι τό πιό τραγικό!

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ.............

Πώς να μάθω τρόπους στο παιδί μου;

Δεν χρειάζεται να διαπραγματευτείτε τις αρχές σας περί σεβασμού και ηθικής. Χρειάζεται, απλώς, να τις επαναλαμβάνετε στο παιδί σας ξανά και ξανά, γιατί η κατάκτηση της ευγένειας απαιτεί σκληρή δουλειά, πρακτικά παραδείγματα και υπομονή.


1. Επειδή, παρ’ ότι η εκμάθησή τους αρχίζει από πολύ μικρή ηλικία, οι καλοί τρόποι ενεργοποιούνται συνειδητά λίγο μετά την εφηβεία.

2. Επειδή οι αρχικοί κανόνες λειτουργούν σαν αυτοματισμοί (όπως το να λέει «καλημέρα»), ενώ κάποιοι άλλοι (όπως το να μη ζητά απαιτητικά ένα ποτήρι χυμό) γιατί γνωρίζει ότι έτσι θα υπάρξει ανταμοιβή. Οι υπόλοιποι πάντως (όπως το να χαμογελά όταν μια θεία του χαϊδεύει το κεφαλάκι) φαντάζουν στα μάτια του περιττοί.

3. Επειδή δεν είμαστε συνήθως ρεαλιστές ως προς τις προσδοκίες μας. Π.χ., μπορούμε να ζητήσουμε από ένα παιδί κάτω των 3 ετών να χρησιμοποιεί μικρές «μαγικές» λέξεις όπως «γεια σας», «παρακαλώ», «ευχαριστώ», ενώ δεν πρέπει να περιμένουμε να συστήνεται στο τηλέφωνο πριν από τα έξι.

4. Επειδή το μπλοκάρουμε συνήθως με τις παρατηρήσεις μας (με φράσεις όπως «γιατί δεν χαιρετάς τον κύριο;»), δεν του δίνουμε το καλό παράδειγμα (αφού καταφεύγουμε σε αγοραίες εκφράσεις όποτε αισθανόμαστε ένταση) ή το φέρνουμε σε αμηχανία, σπεύδοντας να μιλήσουμε εμείς αντί γι’ αυτό.

5. Επειδή τις περισσότερες φορές ξεχνάμε να επαινούμε τη συμπεριφορά που αποδεικνύει σεβασμό στις κοινωνικές ανάγκες και υπακοή.

6. Επειδή δεν του αποσαφηνίζουμε τα -ομολογουμένως δύσκολα- όρια της ευγένειας και της ηθικής. Δεν του ξεκαθαρίζουμε δηλαδή γιατί, ανάλογα με το χώρο που βρισκόμαστε, ισχύουν άλλοι κανονισμοί!

7. Επειδή γελάμε στο άκουσμα των πρώτων «κακών» λέξεων και, μόλις το παιδί αρχίσει να επηρεάζεται από τους φίλους του, αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου.

Διορθώνοντας, λοιπόν, πρώτοι εμείς τα όποια λάθη μας και μειώνοντας στις απολύτως απαραίτητες τις απαιτήσεις μας, το παιδί θα μάθει σιγά σιγά να είναι ευγενικό, συνεργάσιμο και ομιλητικό. Χρειάζεται, ωστόσο, πολλή δουλειά και υπομονή.

Χρήσιμες συμβουλές
Μην απορείτε αν το παιδί φέρεται με υποδειγματική ευγένεια στα σπίτια των συγγενών ή των φίλων, ενώ στο δικό σας… χαλαρώνει: γνωρίζει ότι εσείς το αγαπάτε και το αποδέχεστε όπως είναι, οπότε το προσωπικό σας καταφύγιο λειτουργεί ως χώρος ζεστασιάς και ανοχής. Μπορείτε, πάντως, να επωφεληθείτε από αυτή του τη συνήθεια αφού:  επιτρέποντάς του να πηγαίνει συχνά σε «ξένα» σπίτια θα εξασκεί την καλή του διαγωγή  κάνοντας παρέα με πιο «ώριμους» συμμαθητές του θα παραδειγματιστεί  κερδίζοντας τους άλλους με τη συμπεριφορά του αντιλαμβάνεται τα οφέλη της ευγένειας και την υιοθετεί.

ΥΠΟΜΟΝΗ

Υπομονή θα πει...

Να πονάς, αλλά να μην καταβάλλεσαι.

Να πονάς, αλλά να μην παραφέρεσαι.

Να πονάς, αλλά να μην μεμψιμοιρείς.

Να πονάς, αλλά να μην γκρινιάζεις.

Να πονάς, αλλά να μην γίνεσαι αντικοινωνικός.

Να πονάς, αλλά να μην γίνεσαι πρόβλημα στο περιβάλλον σου.

Να πονάς, αλλά να μένεις ολοθρος.

Να πονάς, αλλά να χαμογελάς.

Να πονάς, αλλά να δοξολογείς.

Να πονάς, αλλά να προσφέρεις.

Να πονάς, αλλά να προσεύχεσαι.

Αναδημοσίευση από: Ορθόδοξο Ιστολόγιο Επαρχίας Αμμοχώστου

Φωστήρες... high tech


Μπορεί να είναι ανέκδοτο, αλλά αν αλλάξουμε το βοσκό με τους Έλληνες και το "παλικάρι" με τους κυβερνώντες, θα ξανάρθει η πίκρα στο στόμα μας.
Ένας βοσκός, ενώ έβοσκε τα πρόβατά του σε μια απόμερη τοποθεσία, βλέπει από μακριά να πλησιάζει μια αστραφτερή ΒΜW.

Ο οδηγός, ένας νεαρός ντυμένος με κοστούμι Versace, παπούτσια Gucci, γυαλιά ηλίου Ray Ban και Yves Saint Laurent γραβάτα, σταματάει δίπλα του, κατεβάζει το παράθυρο και του λέει: Aν σου πω ακριβώς πόσα πρόβατα έχεις στο κοπάδι σου, θα μου δώσεις ένα;

Ο βοσκός κοιτάει το νεαρό, που ήταν φανερά ένας γιάπης, κοιτάει και το κοπάδι και του απαντά ήρεμα: Ναι, γιατί όχι;

Αμέσως λοιπόν ο γιάπης κατεβαίνει από το αυτοκίνητο μαζί με ένα laptop Dell το οποίο και συνδέει με ένα κινητό Motorola με παγκόσμια σύνδεση της AT&T. Αφού συνδέεται με το Internet, πηγαίνει σε μια σελίδα της NASA, και επιλέγει ένα σύστημα δορυφορικού προσδιορισμού τοποθεσίας GPS το οποίο υπολογίζει την ακριβή τοποθεσία στην οποία βρίσκονται και αποστέλλει τα στοιχεία αυτά σε ένα άλλο δορυφόρο της ΝASA ο οποίος σκανάρει την περιοχή και βγάζει μια φωτογραφία υπέρ-υψηλής ανάλυσης.

Αφού επεξεργάζεται τη φωτογραφία με το πρόγραμμα Adobe Photoshop, στέλνει την εικόνα σε ένα εργαστήριο ερευνών στο Αμβούργο, στη Γερμανία και μετά από μερικά δευτερόλεπτα λαμβάνει στο Palm Pilot του ένα e-mail που επιβεβαιώνει ότι η φωτογραφία έχει αναλυθεί και τα στοιχεία έχουν καταχωρηθεί σε μια βάση δεδομένων.

Μέσω μιας σύνδεσης ΟDBC εισχωρεί σε μια MS-SQL database και καταχωρεί όλα τα στοιχεία σε ένα φύλλο εργασίας Excel το οποίο και στέλνει μέσω e-mail στο Blackberry του.

Μετά από λίγα λεπτά εκτυπώνει μια έκθεση 150 σελίδων με έγχρωμες φωτογραφίες από τον καινούργιο του HP LaserJet εκτυπωτή και αφού τη διαβάζει λέει στο βοσκό:
Έχεις ακριβώς... 1586 πρόβατα!!!!

Ακριβώς, λέει ο βοσκός . Καλώς λοιπόν, μπορείς να πάρεις όποιο πρόβατο θέλεις και κοιτάζει το νεαρό καθώς διαλέγει το ζώο και το μεταφέρει στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου.

Εκείνη τη στιγμή, λέει ο βοσκός στο νεαρό:
Να σου πω... αν βρω ακριβώς τι δουλειά κάνεις, θα μου επιστρέψεις το πρόβατο;
Ο γιάπης το σκέφτεται για μια στιγμή, και μετά λέει γελώντας στο βοσκό:
ΟΚ, γιατί όχι;
Είσαι σύμβουλος επιχειρήσεων, λέει ο βοσκός.
Απίστευτο, λέει αποσβολωμένος ο νεαρός, έτσι είναι!!

Μα πως το μάντεψες;
Δεν είναι και τόσο δύσκολο, λέει ο βοσκός.

Ήρθες από το πουθενά, χωρίς να στο ζητήσει κανείς, θέλεις να βρεις για εμένα μια απάντηση που ήδη γνωρίζω, σε μια ερώτηση που δεν σε ρώτησε κανείς και θες και να πληρωθείς και γι' αυτό, και το καλύτερο: δεν έχεις ιδέα από αυτή την επιχείρηση....

*Τώρα, θα μου δώσεις πίσω το πρόβατό μου;*
proslalia.blogspot.com

Αφιερωμένο στον «Παραγωγικό» κύριο Θεόδωρο Πάγκαλο




Του Μητροπολίτου Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ Ο ..ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ!
Σύμφωνα μέ πρόσφατες δηλώσεις του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως, οι στρατιωτικοί καί οι ιερείς δεν ανήκουν στις παραγωγικές τάξεις της Κοινωνίας. 'Επειτα από τή προηγούμενη μεγάλη γκάφα του "μαζί τά φάγαμε" έρχεται μια νέα απρέπεια, λέγω "απρέπεια" για να χαρακτηρίσω με τόν πιό επιεική όρο τό εγκληματικό λάθος του κ. Αντιπροέδρου, εννοώ το προ- αναφερθέν νέο ολίσθημα της γλώσσης του! Και τα δύο ολισθήματα είναι α-π-α-ρ-ά-δ-ε-κ-τ-α!
_____Άν η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο τον σωματικό του τύπο, τότε ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθεωρείτο παραγωγικώτατος!
______Άν η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο την ταχύτητα στη διαδικασία παραδόσεως ενός πολιτικού σέ ξένες δυνάμεις, τότε επίσης ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθεωρείτο παραγωγικώτατος! Ας θυμηθούμε την περίπτωση Οτσαλάν, όταν ο κ. Πάγκαλος ήταν Υπουργός των Εξωτερικών.
_____Άν επίσης η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο τα περιουσιακά του στοιχεία, είτε δηλ. με το πλήθος των ακινήτων, είτε μέ τήν ποιότητά τους καί τήν χλιδή τους, (βίλλες, πισίνες κλπ) τότε και πάλιν ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθεωρείτο παραγωγικώτατος!
________Άν ακόμη η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο τον τρόπο συμπεριφοράς πρός τόν συνάνθρωπο, για μια ακόμη φορά ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθερωρείτο παραγωγικώτατος! Συχνά πυκνά με τά λόγια του προσβάλλει ομάδες εντίμων ανθρώπων, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες των στην Πατρίδα, όπως οι στρατιωτικοί καί οι κληρικοί, τους οποίους υβρίζει!
______Μοναδική περίπτωση, στην οποία ο κ. Πάγκαλος θα μπορούσε να υστερήσει ως πρός την παραγωγικότητα, θα ήταν η συμμετοχή του σε off-shore εταιρείες. Στόν τομέα αυτό π-α-ρ-α-γ-ω-γ-ι-κ-ώ-τ-α-τ-ο-ς θεωρείται κάποιος άλλος πρ. συνάδελφός του στήν Βουλή καί την Κυβέρνηση, δηλ. πρ.Υπουργός, ο οποίος καταγγέλλεται ότι έχει συμμετοχή σέ 180 off-shore εταιρείες.

Να η σχετική είδηση:

Πρώην υπουργός με 180 off-shore!

Η υπόθεση αφορά σε φοροδιαφυγή πολλών εκατομμυρίων και έφτασε στην υπηρεσία με τη μέθοδο της μαρτυρίας από πολίτες.

Δόκανα έχει στήσει το ΣΔΟΕ για πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ‘80 και μάλιστα από εκείνους που θεωρούνταν «έντιμοι» άνθρωποι και «αδιάφθορα» στελέχη, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της «Ισοτιμίας»

Ο συγκεκριμένος πρώην υπουργός έχει τεθεί υπό διακριτική παρακολούθηση, ελέγχονται οι κινήσεις του και όλες οι δοσοληψίες του, ενώ το ίδιο θα γίνει και με τους λογαριασμούς του.
Σύμφωνα με πληροφορίες, διαθέτει 180 πολυτελή ακίνητα τα οποία ανήκουν σε ισάριθμες εξωχώριες εταιρείες real estate. Κάθε εταιρεία είχε κεφάλαιο 90.000 ευρώ, αλλά όλες εμφανίζονται ζημιογόνες. Παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν στερήθηκε τη δανειοδότηση από τις τράπεζες, έχοντας μια περίεργη ευχέρεια ως προς αυτό.
Η έρευνα έχει προχωρήσει αρκετά και ήδη, όπως αναφέρουν πληροφορίες, επίκειται η απαγόρευση εξόδου του από τη χώρα.
Το ΣΔΟΕ εξετάζει επίσης 31 φακέλους με στρατιωτικές προμήθειες, καθώς είναι σοβαρές οι ενδείξεις ότι υπάρχουν και φοροδιαφυγή και μαύρο χρήμα.
http://www.politis-gr.com/?p=7534 - βλ. καί roufianos@stinfora.com

________Καλούμε λοιπόν τόν κ. Πάγκαλο νά βαθμολογήσει την παραγωγικότητα όχι μόνον των κ.κ. Υπουργών της Κυβερνήσεως, που είναι και το αντικείμενο της ευθύνης του, αλλά και των Μελών της Βουλής και να μας γνωστοποιήσει τό πόρισμά του.

______Εμείς λοιπόν για να τον βοηθήσουμε παρουσιάζουμε σήμερα ένα Αφιέρωμα της εφημερίδος "Καθημερινή" της26ης Σεπτεμβρίου 2010. Μια έρευνα του δημοσιογράφου κ. Ν. Βαφειάδη, η οποία δίδει αφορμή για βαθυστόχαστες σκέψεις, πιστοποιεί δέ τόν ευτελισμό του πολιτικού συστήματος. Βλέπετε "ανθρώπων έκαστος δύο πήρας φέρει, τήν μεν έμπροσθεν, τήν δέ όπισθεν, γέμει δέ κακών εκατέρα. Αλλ' η μεν έμπροσθεν αλλοτρίων γέμει, η δε όπισθεν των αυτού του φέροντος", όπως έχει γράψει και ο Αίσωπος στούς Μύθους του.

_____Ώστε το ζήτημα της παραγωγικότητος των θεσμικών οργάνων είναι πολύ σοβαρό. Τόσο σοβαρό, ώστε πρέπει να ερευνηθή καί τό τί ακριβώς παράγει καί ο κατέχων την θέσιν του Αντιπροέδρου σε μια Κυβέρνηση καί μέ πόσο ιδρώτα κερδίζει τόν "επιούσιον άρτον" του, δηλ. η σχέση προσφοράς καί απολαβών! Μήπως ο κ. Πάγκαλος θα μπορούσε να μας πληροφορήσει σχετικά, ώστε να κρίνουμε τελικά και την δική του παραγωγικότητα;

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Σάββατο, 27 Νοεμβρίου 2010
Σημ. Γνωρίζω, ότι το κείμενο αυτό θα διεγείρει το θυμό του κ. Πάγκαλου μέ όσα αυτό συνεπάγεται, αλλά δεν θα μπορούσα να δεχθώ αδιαμαρτύρητα τήν "ύβριν" εναντίον των αδελφών μου και συλλειτουργών κληρικών παντός βαθμού, οι οποίοι εκδαπανώνται για το Θεό και για τον άνθρωπο καθημερινώς και σε πολλούς τομείς με την κοινωνική προσφορά τους αναπληρώνουν την απουσία του Κράτους! Στα ερειπωμένα Καλαβρυτοχώρια σήμερα πιά ούτε Δάσκαλος υπάρχει, ούτε και Χωροφύλακας! Μόνον ο Παπάς έμεινε ως η μοναδική παρηγοριά των κατοίκων τους! Στα παραμεθόρια χωριά ο Παπάς παραμένει άγρυπνος φρουρός! Στις έκτακτες εθνικές περιπέτειες καί καταστάσεις ο Παπάς συνήθως είναι ο πρώτος, που συλλαμβάνεται και όχι σπάνια και ο πρωτος που εκτελείται!

Πατριαρχική Πράξις Αγιοκατατάξεως του Ιερομάρτυρος Φιλούμενου

 

Η των Ιεροσολύμων Αγία του Χριστού Εκκλησία, τεθεμελιωμένη επί του θεορρύτου αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του κενωθέντος επί του Φρικτού Γολγοθά υπέρ αφέσεως των αμαρτιών και σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, εκαρποφόρησεν εις τους κόλπους αυτής μάρτυρας, οι οποίοι το αίμα αυτών εξέχεαν ως προσφοράν και αντίδοσιν ευγνωμοσύνης και αγάπης τω εκουσίως υπέρ αυτών Σταυρωθέντι και εκ νεκρών Αναστάντι.
Πρώτος των μαρτύρων τούτων τυγχάνει ο πρωτομάρτυς και αρχιδιάκονος Στέφανος, όστις, κατά μίμησιν του Σωτήρος αυτού, ετελειώθη, προσευχόμενος υπέρ των λιθοβολούντων αυτόν (Πραξ. 7, 60).

Τούτον ηκολούθησεν ο άγιος Ιάκωβος, υιός Ζεβεδαίου και αδελφός του Ευαγγελιστού Ιωάννου, τον οποίον «Ηρώδης ο βασιλεύς ανείλε μαχαίρη». (Πραξ. 12, 1-2).

Μετ’ αυτόν ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, πρώτος ιεράρχης της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, εκρημνίσθη υπό των αρνουμένων τον Κύριον από του πτερυγίου του ναού του Σολομώντος και ετελειώθη, προσευχόμενος υπέρ των διωκτών αυτού.

Επί τα ίχνη τούτου επορεύθη ο συγγενής αυτού και διάδοχος εις τον Θρόνον, Συμεών επίσκοπος Ιεροσολύμων, ο επί Τραϊανού εις Πέλλαν της Υπεριορδανίας καταβασανισθείς και σταυρωθείς εις ηλικίαν των εκατόν και είκοσιν ετών.

Η αποστολική περίοδος της Εκκλησίας Ιεροσολύμων σεμνύνεται δια τους τέσσαρας τούτους λαμπρούς νοερούς αδάμαντας αυτής, ουχ ήττον όμως και η μεταποστολική τοιαύτη επί του απηνούς διωγμού του Διοκλητιανού σεμνύνεται δια τον Ιεροσολυμίτην αποκεφαλισθέντα μάρτυρα Προκόπιον, τους εν Γάζη μαρτυρήσαντας Τιμόθεον, Αγάπιον και Θέκλαν, τον ιδρυτήν της εν Καισαρεία Βιβλιοθήκης αποκεφαλισθέντα μάρτυρα Πάμφιλον, τους εν Ασκάλωνι αποκεφαλισθέντας Πρόμον και Ηλίαν, τον εν Ιαμνεία Παύλον και άλλους αληθώς και θαυμαστώς πολλούς, ανηλεώς βασανισθέντας και μαρτυρικώς τελειωθέντας εις πάσας σχεδόν τας πόλεις της Αγίας Γης, περί «ων επιλείψει ημάς ο χρόνος διηγουμένους». ( Εβρ. 11, 33).

Εις την σεπτήν χορείαν των μαρτύρων τούτων των πρώτων αιώνων της ζωής της Εκκλησίας, οίτινες ηρνήσαντο απαρνήσασθαι Χριστόν, ανήκουν και όσοι εις τους ακολουθήσαντας αιώνας δια Χριστόν και την αλήθειαν και ακεραιότητα της Ορθοδόξου ημών πίστεως κατεδιώχθησαν, οίον ο εις Περσίαν μετά του τιμίου Σταυρού απαχθείς αοίδιμος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ζαχαρίας και οι εν τη Μονή του αγίου Σάββα του ηγιασμένου υπό των Περσών αναιρεθέντες Πατέρες.

Εις το ιερόν σύνταγμα τούτων τάσσονται και όσοι εκ του Τάγματος των Σπουδαίων μοναχών ηγωνίσθησαν και την ψυχήν αυτών έθεσαν υπέρ των Παναγίων Προσκυνημάτων, των απτών τούτων μαρτυρίων και τεκμηρίων της επί γης ενδημίας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, οίον ο περιβόητος επ’ αρετή και αγιότητι Πατριάρχης Ιεροσολύμων Λεόντιος.

Εις τούτων τυγχάνει και ο εν τοις καθ’ ημάς χρόνοις βιώσας, αείμνηστος Αγιοταφίτης Αρχιμανδρίτης Φιλούμενος, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Φρέατος του Ιακώβ.

Ούτος εξ Ορούντος της αγιοτόκου νήσου Κύπρου καταγόμενος, αφίχθη εις Ιεροσόλυμα εις νεαράν ηλικίαν, έχων εν εαυτώ την παρά των ευσεβών και πολυτέκνων γονέων αυτού παιδείαν και νουθεσίαν Κυρίου και την εν τη ιερά Μονή Σταυροβουνίου μοναχικήν δοκιμήν.

Φοιτών εις την Πατριαρχικήν Σχολήν, διεκρίνετο επί επαινετή επιμελεία και χρηστοίς ήθεσι. Αποφοιτήσας αυτής, ενεδύθη το μοναχικόν σχήμα, εντασσόμενος εις το μοναστικόν Τάγμα των Σπουδαίων μοναχών, φυλάκων του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Τοιχογραφία από το Βατοπαιδινό μετόχι της Παναγίας Παντάνασσας στο Πόρτο Λάγος

Ως μοναχός εζήλου τους τρόπους των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας, ήτοι ακρίβειαν εν ταις καθ’ ημέραν κατ’ ιδίαν προσευχαίς και εν τη Εκκλησία ακολουθίαις, άκραν εγκράτειαν, νηστείαν και λιτότητα.

Κληθείς εις το αξίωμα της ιερωσύνης υπό της Μητρός των Εκκλησιών και δεχθείς αυτό, κατέδειξεν εαυτόν πιστόν οικονόμον των μυστηρίων του Χριστού εις τας ανατεθείσας αυτώ ποικίλας προσκυνηματικάς και ποιμαντικάς διακονίας, ως αυτής του ηγουμένου της ιεράς Μονής των Αγίων Αποστόλων εν Τιβεριάδι, ηγουμένου της ιεράς Μονής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ εν Ιόππη, ηγουμένου της εν Ιεροσολύμοις ιεράς Μονής των Αρχαγγέλων, Διευθυντού του Οικοτροφείου της Πατριαρχικής Σχολής, ηγουμένου της ιεράς Μονής του αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου και του Προφήτου Ηλιού, Τυπικάρη εν τω μοναστηριακώ ναώ των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ηγουμένου της εν Ραμάλλα ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και εν τέλει ηγουμένου της ιεράς Μονής του Φρέατος του Ιακώβ εν Νεαπόλει τής Σαμαρείας.

Την διακονίαν ταύτην της «πηγής του Ιακώβ» (Ιω. 4, 6) «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιω. 4, 23) επετέλει, στοιχών τη παρ’ αυτή υπό του Κυρίου ρηθείση εντολή «πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας Αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν». (Ιω. 4, 24). Απειλούμενος υπό κατά καιρούς εμφανιζομένου αλλοδόξου πεφανατισμένου επισκέπτου, ίνα εγκαταλείψη το προσκύνημα, μηδόλως υπέκυπτε.

Εις το παρεκκλήσιον του Φρέατος ευρισκόμενος και την ειθισμένην αυτώ εσπερινήν ακολουθίαν επιτελών, το εσπέρας της 16ης/29ης Νοεμβρίου του σωτηρίου έτους 1979, εδέχθη ύπουλον και βιαίαν επίθεσιν, φθόνω του μισοκάλου δαίμονος, υπό του απειλούντος αυτόν ανοσίου ανδρός, όστις δια πελέκεως ήνοιξε βαθείαν σχισμήν εις το μέτωπον αυτού, απέκοψεν αυτώ τους δακτύλους της δεξιάς χειρός, δραπετεύων δε εξεσφενδόνισε χειροβομβίδα και απετελείωσεν αυτόν.

Τα θραύσματα της χειροβομβίδος άφησαν ξύσματα και αι σταγόνες του αίματος αυτού άφησαν τα ίχνη και τα στίγματα αυτών ορατά άχρι της σήμερον επί των τοίχων του παρεκκλησίου του Φρέατος εις μνημόσυνον αιώνιον του μαρτυρίου αυτού, επιστέψαντος την οσιακήν ζωήν αυτού.

Ως η ζωή αυτού ούτω και ο θάνατος αυτού ήτο μία ομολογία πίστεως, ομολογία αίματος, εις τον τόπον επί του οποίου ο Κύριος εις την Σαμαρείτιδα, λέγουσαν «οίδα ότι έρχεται Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός» (Ιω. 4, 25), απεκάλυψεν Εαυτόν απεριφράστως, λέγων αυτή «εγώ ειμι, ο λαλών σοι» (Ιω. 4, 26).

Δια του μαρτυρίου αυτού ούτος εγένετο συμμάρτυς Φωτεινής της Σαμαρείτιδος και των υιών και των αδελφών αυτής, διο και νοτίως του επ’ ονόματι αυτής κεντρικού ναού τούτου επαξίως αφιερώθη αυτώ παρεκκλήσιον επ ὀνόματι αυτού, εν ω και το σεπτόν αυτού λείψανον μετακομισθέν επαναπαύεται ως πηγή δυνάμεως και ιάσεων τοις εν πίστει και ευλαβεία τιμώσιν αυτό.

Εγένετο δε συμμάρτυς και του εκ της πόλεως της Νεαπόλεως καταγομένου αγίου Ιουστίνου, του φιλοσόφου και μάρτυρος, προς τιμήν του οποίου το έτερον βόρειον παρεκκλήσιον.

Τούτον μετά την μαρτυρικήν τελευτήν αυτού και δια σημείων μαρτυρηθέντα τοις ανθρώποις υπό του Θεού και εις τας συνειδήσεις πολλών εκ των τιμίων μελών τής Εκκλησίας καθιερωθέντα ήδη ως ιερομάρτυρα, συγκατατάσσομεν επισήμως σήμερον μετά συμπλήρωσιν τριακονταετίας από της ημέρας του μαρτυρίου αυτού, συνωδά τη αποφάσει της Συνεδρίας Ν’ / 11-9-2009 της περί Ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου, εις τας δέλτους του συναξαρίου αυτής, ίνα εορτάζηται ως νέος ιερομάρτυς εν τη ημέρα του μαρτυρίου αυτού, 16η/29η Νοεμβρίου εκάστου έτους, προς όφελος ψυχών και δόξαν του εν Τριάδι αγίου Θεού ημών.

Το ιερόν εκκλησιαστικόν γεγονός τούτο κοινοποιούμεν σήμερον παντί τω πληρώματι της Σιωνίτιδος Εκκλησίας και ταις κατά τόπους αδελφαίς Ορθοδόξοις Εκκλησίαις, προς εορτασμόν αιώνιον εφεξής της μνήμης του νέου ιερομάρτυρος Φιλουμένου, ου ταις πρεσβείαις εύροιμεν χάριν και έλεος, ίνα εν ενί στόματι και μια καρδία αναπέμπομεν δόξαν και αίνον τω ενδοξαζομένω εν τοις αγίοις Αυτού Τριαδικώ Θεώ ημών.

Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ, ‚ϐθʹ Σεπτεμβρίου ια’

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Ο Μητροπoλίτης Καισαρείας κ. Βασίλειος

Ο Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος

Ο Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιος

Ο Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κ. Χριστόδουλος, Γέρων Δραγουμάνος

Ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος

Ο Αρχιεπίσκοπος Αβήλων κ. Δωρόθεος

Ο Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου Μεθόδιος

Ο Αρχιμανδρίτης Κελαδίων, Γέρων Καμαράσης

Ο Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος

Ο Αρχιμανδρίτης Θεοδώρητος

Ο Αρχιμανδρίτης Ιλαρίων

Ο Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος

Ο Αρχιμανδρίτης Ευδόκιμος

Ο Αρχιμανδρίτης Δημήτριος, Γραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου

Ο Αρχιμανδρίτης Γαλακτίων

Ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος, Γέρων Αρχιγραμματεύς

ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3578&Itemid=2

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ (+ 29 Νοεμβρίου 1979)

29 Νοεμβρίου, 2009
Άγιος Φιλούμενος – Σήμερα στις 29 Νοεμβρίου ημέρα της εορτής του γίνεται η αγιοκατάταξή του στα Ιεροσόλυμα
Ο Άγιος Φιλούμενος κατά κόσμος Σοφοκλής γεννήθηκε στην Λευκωσία, στις 15 Οκτωβρίου 1913. Γονείς του ήταν οι Ευσεβείς Γεώργιος και Μαγδαληνή. Ήταν δίδυμος αδελφός με τον π. Ελπίδιο κατά κόσμον Αλέξανδρος και από μικροί ξεχώριχαν για την αγάπη που είχαν προς τον Θεό και γι’ αυτό από πολύ νωρίς άναψε μέσα τους η επιθυμία για τη μοναχική ζωή. Το 1927, σε ηλικία μόλις 14 τώ αναχώρησαν και οι δυο για την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, αφού πήραν την ευχή του πνευματικού τους, αλλά και των ευλαβών γονέων τους. Εκεί έμειναν 6 περίπου χρόνια, όταν ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου τους πήρε για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο του Πατριαρχείου στα Ιεροσόλυμα, όπου βρέθηκαν το 1934, μαθητές στην Σχολή της Αγίας Σιών.

Το 1937 εκάρησαν μοναχοί παίρνοντας ο Σοφοκλής το όνομα Φιλούμενος και ο Αλέξανδρος το όνομα Ελπίδιος. Στις 5 Σεπτεμβρίου του ιδίου χρόνου χειροτονήθηκαν διάκονοι και το 1939 αποφοίησαν από το Γυμνάσιο του Πατριαρχείου. Ο π. Ελπίδιος έφυγε από την Αγία Γη, υπηρετώντας σε άλλους τόπους. Ο Άγιος Φιλούμενος παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα για 45 συνεχή χρόνια, μέχρι το μαρτύριό του. Το 1943 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και αφού πέρασε από διάφορες διακονίες μέσα στο Πατριαρχείο και διορίσθηκε σε διάφορες θέσεις υπηρετώντας πάντοτε με ευθύνη και φόβο Θεού και με πολύ αγάπη προς τους αγιοταφίτες πατέρες, στις 8 Μαΐου του 1979 μετατέθηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ όπου υπηρέτησε μέχρι το μαρτυρικό του θάνατο, στις 29 Νοεμβρίου του ιδίου έτους. Εκεί όμως, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα από φανατικούς Εβραίους που συνέχεια τον απειλούσαν ότι αν δεν εγκαταλείψει το Φρέαρ και πάρει τις εικόνες και τον Εσταυρωμένο να φύγει, θα τον σκοτώσουν. Εκείνος όμως απαντούσε ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το προσκύνημα, αλλά ότι ήταν έτοιμος ακόμα και να μαρτυρήσει, ως πιστός φύλακας αυτού.

Το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου του 1979, ημέρα της μνήμης του Αγ. Μάρτυρος Φιλουμένου, φανατικοί Εβραίοι μπήκαν στο χώρο του Φρέατος του Ιακώβ κι ενώ ο Άγιος τελούσε τον Εσπερινό, του επιτέθηκαν με τσεκούρι, τον κακοποίησαν και τέλος τον σκότωσαν. Το μαρτύριό του ήταν φρικτό, γιατί οι δήμιοί του τον χτύπησαν αλύπητα στο πρόσωπο και του έκοψαν τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Στη συνέχεια βεβήλωσαν την Εκκλησία και το Σταυρό κι έριξαν μια χειροβομβίδα καταστρέφοντας τον χώρο. Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία του π. Σωφρονίου που παρέλαβε το τίμιο λείψανο του μάρτυρα για να το ντύσει και να το ετοιμάσει για την ταφή, ότι παρέμεινε 5 μέρες μετά το μαρτύριό του ζεστό και εύκαμπτο και «βοήθησε» το Γέροντα Σωφρόνιο για να τον ντύσει. Συγκλονιστική είναι επίσης η μαρτυρία του κατά σάρκα αδελφού του π. Ελπιδίου, που αν και μίλια μακρυά, άκουσε τη φωνή του π. Φιλουμένου να του λέγει: «Αδελφέ μου με σκοτώνουν προς δόξαν Θεού. Σε παρακαλώ μην αγανακτήσεις».
Η Εκκλησία τον τιμά ως άγιο στις 29 Νοεμβρίου και το ευωδιάζον και θαυματουργό σκήνωμά του βρίσκεται εντός του νέου τρισυπόστατου μεγαλοπρεπούς ιερού ναού που χτίστηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, του Αγίου Φιλουμένου και του αγίου Ιουστίνου. Κτίτωρ του νέου αυτού ναού είναι ο Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος, στον οποίο ο Άγιος Φιλούμενος εμφανίζεται συχνά και τον προστατεύει από τις επιθέσεις των φανατικών Εβραίων που συνεχίζονται εναντίον του π. Ιουστίνου και του Ιερού Προσκυνήματος. Χιλιάδες ορθόδοξοι καταφθάνουν κατ’ έτος για να προσκυνήσουν το ιερό λείψανό του στο Φρέαρ του Ιακώβ, στη Σαμάρεια.
Τεμάχιον ιερού λειψάνου του, πετραχήλι του, μαζί με την παρούσα εικόνα ευρίσκονται και εις την Ελλάδα, εις την Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ Τρικόρφου Φωκίδος.

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

ΖΩΗ ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ
ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΣ  ΝΑ ΤΑ ΘΥΜΑΣΑΙ
ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΕΙΣ
ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ

ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΟ ΙΣΩΣ ΖΗΣΩ
ΕΤΣΙ ΤΟ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ
ΚΑΤΙ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ

ΣΤΟ ΛΕΩ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΟΥ
ΟΠΟΙΟΣ  ΑΝ ΣΕ ΦΟΒΙΣΕΙ
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ ΜΑΣ
ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ
ΝΑ ΨΙΘΥΡΙΖΕΙΣ ΟΠΟΥ ΝΑΣΑΙ
ΟΣΟ ΣΕ ΠΙΚΡΑΝΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ

ΕΙΜ'ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΛΕΣ
Η ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ
ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΑΥΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΩΣ ΕΙΔΑ

ΠΟΣΟ Μ'ΑΔΙΚΗΣΕΣ ΖΩΗ
ΦΩΝΑΖΩ ΟΠΟΥ ΝΑΜΑΙ
ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΟΜΟΛΟΓΩ
ΖΩΗ ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ

"Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ,ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΣ" (ΕΒΡ. ΙΓ΄8)

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΠΑΝΤΕΛΗ-ΚΕΡΜΕΛΗ(ΙΛΟΝΑ) Β' ΕΚΔΟΣΗ ΒΟΛΟΣ 2007

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΜΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ......

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ..........


ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΔΕΛΦΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΑΥΤΗ ΦΛΟΥΔΑ ΓΗΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΕ ΕΛΛΑΔΑ , ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ , ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ , ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ,ΦΙΛΟΞΕΝΗ ,ΦΩΤΕΙΝΗ,........
ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ.....
ΤΟ ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΝΑ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ
ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ......ΔΙΔΑΞΕ Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ , Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΑΡΚΕΤΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ.......
ΤΟ ΤΩΡΑ ........

ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...!
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:http://diadim-myfaith.blogspot.com/2010/11/blog-post_1263.html

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΩΡΑ
ΟΙ ΝΕΟΕΙΣΕΛΘΟΝΤΕΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΛΑΘΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ..
ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΗΣΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΙΤΕ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ...ΔΩΣΑΝΕ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΤΙΣΤΕΙ Η ΟΠΟΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ !
Δ Ε Ν   Ε Ι Μ Α Ι   Ρ Α Τ Σ Ι Σ Τ Η Σ.......................
ΠΡΩΤΗ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΔΙΔΑΞΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ .....(ΜΕΓΑΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ)

ΑΛΛΑ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΠΟΥ ΕΚΛΕΧΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΕΣ......

ΣΥΜΕΤΟΧΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ "THINK TANK".....

ΛΙΓΟ ΜΩΡΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΑΝΕ ΣΕ ΘΕΟ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΘΝΟΣ ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΦΟΒΕΡΑ ΡΩΜΑΛΕΟ.......

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ......


ΤΗΝ  ΤΙΜΩΡΙΑ ΜΑΣ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΤΗΝ ΦΕΡΟΥΜΕ , "ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ" .....ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΞΑΠΟΡΟΥΝ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ(ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝΑ , ΑΤΤΙΚΗΣ κ.α.)

ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΘΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ(ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΙΠΕ Η ΤΣΟΥΔΕΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ)

ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΠΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ(Δ.Ν.Τ)

ΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ(ΘΕΕ ΜΟΥ ΦΥΛΑΓΕ....!) ΘΑ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ.......

ΟΙ ΦΟΒΙΕΣ ΘΑ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ.......

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ "ΝΕΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ" ΓΙΑ "ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ".........(Α ΡΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΑΚΙΑ ΜΟΔΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΑΤΕ!!)

ΤΩΡΑ;...........

ΕΛΛΕΙΨΕΙ ΑΡΧΗΓΟΥ ΠΟΙΟΝ ΟΙ ΜΟΥΔΙΑΣΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΠΟΥ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ !

ΑΔΕΛΦΙΑ ΟΛΟΙ ΤΑ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΑΥΤΑ , ΑΛΛΑ...
ΜΕΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ .........

ΤΟ ΠΟΙΟ ΑΝΔΡΕΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ  ,ΣΚΕΨΗΣ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ .........

ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΖΩΗ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ
"ΘΕΑΤΡΟ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΝΕΙ ΣΕ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ
ΜΑ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΣΤΟ 2010 "ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ "
ΕΝΑΝ "ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΘΕΟ¨ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΞΕΘΑΨΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥΣ
ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΩΡΑ "ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΚΙΕΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΩΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΦΟΒΙΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ..."

ΧΑΜΟΓΕΛΑ Η ΖΩΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΝΤΟΧΗ

ΖΕΙΣ ΘΕΕ ΜΟΥ..................ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ


 http://www.youtube.com/user/MrDIADIM#p/a/u/0/wHk4oxlDPDY

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ...............

Ο θεολογικός εκμοντερνισμός (στην Ορθοδοξία και στη Δύση), η Ι. Μητρ. Δημητριάδος και η ζωντανή Ιερή Παράδοση
Submitted by Θεόδωρος Ορέστης on Tue, 23/11/2010 - 00:18
Χρήστος Ταγαράκης


Το παρόν κείμενο συνεγράφη με αφορμή δύο πρόσφατες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μάθημα το θρησκευτικών, στη λειτουργική αναγέννηση, στη μοντερνιστική θεολογία και στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος (1, 2). Εδώ και αρκετές δεκαετίες επικρατεί στη Δυτική Ευρώπη και στην Αμερική ένα νέο πνεύμα εκσυγχρονιστικής θεολογίας. Τα θέματα τα οποία συζητήθηκαν στην Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών του Βόλου (βλέπε τα δύο προαναφερθέντα κείμενα 1, 2) δεν αποτελούν μια ελληνική ή Ορθόδοξη επινόηση, αλλά είναι εκφράσεις - αναμασήσεις αυτής ακριβώς της νέας θεολογίας. Αυτά τα θέματα αποτελούν διαρκές αντικείμενο συζήτησης στους κύκλους των Προτεσταντών και των Ρωμαιοκαθολικών, αλλά και των διαφόρων οικουμενιστικών συναντήσεων. Έρχονται με καθυστέρηση αρκετών δεκαετιών στον Ορθόδοξο χώρο, και προβάλλονται ως νέες ιδέες, οι οποίες υποτίθεται ότι "θα βοηθήσουν το σύγχρονο άνθρωπο να πλησιάσει το υπερβατικό στοιχείο".

Στο χώρο της Ορθοδοξίας δεν χρειαζόμαστε:

- ούτε τη θρησκειολογία της νέας τάξης πραγμάτων (ήδη σε αρκετές δυτικές χώρες τα θρησκευτικά αντικαταστάθηκαν από την θρησκειολογία, ενώ το επόμενο στάδιο – το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται – είναι η αντικατάσταση της θρησκειολογίας από ένα ακόμη πιο αόριστο και γενικόλογο μάθημα, την "ηθική"),

- ούτε τις μεταφράσεις των Λειτουργικών κειμένων (αντί αυτού θα ήταν προτιμότερο όσοι θέλουν να βοηθήσουν και στη λογική κατανόηση των κειμένων αυτών να διοργανώσουν στις Ιερές Μητροπόλεις και στις ενορίες μαθήματα αρχαίων ελληνικών),

- ούτε τους γάμους των ιερέων ή των επισκόπων μεταξύ τους ή με άλλα άτομα (αυτό αναφέρεται, επειδή εφαρμόζεται ήδη στον αγγλικανισμό, όπου και οδήγησε πολλούς πιστούς στη μεταστροφή τους σε άλλες μορφές χριστιανισμού),

- ούτε την ιερωσύνη των γυναικών (αυτός είναι ο απώτερος σκοπός της φεμινιστικής θεολογίας στο διεθνή χώρο και στις διάφορες μορφές χριστιανισμού),

- ούτε τις θεολογικές επινοήσεις των διαφόρων ακαδημαϊκών θεολόγων, οι οποίοι "θεολογούν" με πνεύμα ξένο και αντίθετο προς την Ορθόδοξη Πίστη και τη ζωντανή Ιερή Παράδοση.

Έχοντας την εμπειρία της διαβίωσης δύο περίπου δεκαετιών στο εξωτερικό (στη Γερμανία), είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά της συνέπειες αυτού του θεολογικού εκμοντερνισμού στις δυτικές μορφές χριστιανισμού:

όσο περισσότερο απομακρύνονται οι μορφές αυτές του χριστιανισμού από την Πίστη των πρώτων χριστιανικών αιώνων (η οποία είναι η Ορθοδοξία) και όσο περισσότερο υιοθετούνται "σύγχρονες ιδέες", προκειμένου να προσελκυσθεί ο σύγχρονος άνθρωπος, τόσο περισσότερο οι πιστοί τους

- βιώνουν ένα εσωτερικό κενό,

- απωθούνται από την επιφανειακή θεολογική μόδα,

- εγκαταλείπουν τη θρησκευτική ομάδα, στην οποία ανήκουν και απευθύνονται στις ανατολικές θρησκείες (ινδουισμός, βουδισμός), στον ισλαμισμό και - Δόξα τω Θεώ - σε αρκετές περιπτώσεις και στην Ορθοδοξία.

Η δική μας ευθύνη (όσων θέλουμε να είμαστε Ορθόδοξοι) είναι να αγωνισθούμε ενωμένοι για να γνωρίσουμε, να βιώσουμε, να διατηρήσουμε ανόθευτη και να μεταδώσουμε την Πίστη των πρώτων χριστιανικών αιώνων, δηλαδή την Ορθοδοξία, στο σύγχρονο άνθρωπο. Ζωντανοί φορείς αυτής της Πίστης είναι οι σύγχρονοι Γέροντες και πνευματικοί Πατέρες (όχι οι μοντέρνοι εκσυγχρονιστές ακαδημαïκοί θεολόγοι).

Στην Ελλάδα, στις άλλες Ορθόδοξες χώρες (Σερβία, Ρουμανία, Ρωσσία, κ.τ.λ.), αλλά προσφάτως και στο Δυτικό κόσμο (Δυτική Ευρώπη, Αμερική) υπάρχει η μεγάλη ευλογία του Ορθοδόξου Μοναχισμού, ο οποίος αποτελεί τον ασάλευτο φάρο για τον προσανατολισμό του κάθε αναζητητή της αλήθειας. Ιδιαιτέρως στην Ελλάδα, υπάρχει το Άγιο Όρος, το οποίο αποτελεί στη συνείδηση των Ορθοδόξων όλης της γης το θεματοφύλακα της Πίστεώς μας.

Ας στραφούμε λοιπόν στους Άγιους Πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων και στους συνεχιστές τους (τους σύγχρονους μοναχούς, Γέροντες και πνευματικούς Πατέρες) κι ας αφήσουμε στην άκρη τις όποιες ανθρώπινες σύγχρονες θεολογίες, όσο δελεαστικές ή λογικοφανείς κι αν φαίνονται οι τελευταίες.

Κλείνοντας αυτό το σύντομο κείμενο, χρειάζεται να απευθυνθούν και μερικές σκέψεις προς το ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΝΕΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ (αλλά και προς κάθε ενδιαφερόμενο).

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσοχή το κείμενό σας (1), καθώς επίσης και την ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ, κ. ΙΓΝΑΤΙΟ (2).

Σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι κατηγορηθεί κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά να παρουσιασθεί εν συντομία το γενικότερο πλαίσιο, μέσα στο οποίο συμβαίνουν οι σύγχρονες θεολογικές εξελίξεις στο διεθνή χώρο – και δυστυχώς - και στην Ελλάδα. Ωστόσο, με αυτά τα οποία γράφετε, δείχνετε ότι συνειδητά ή ασυνείδητα έχετε επηρεασθεί λιγότερο ή περισσότερο από το πνεύμα μιας μη Ορθόδοξης, μοντερνιστικής και κοσμικής θεολογίας. Η διαπίστωση αυτή γίνεται αναξάρτητα από το όποιο άλλο αξιόλογο και αξιέπαινο φιλανθρωπικό έργο, το οποίο επιτελείται στη Μητρόπολή σας. Από το γραπτό σας φαίνεται ότι αγαπάτε τη Μητέρα Εκκλησία. Ως μέλη της λοιπόν, φέρετε και εσείς (όπως και ο κάθε Ορθόδοξος) την ευθύνη της Ομολογίας – Απολογίας, την ευθύνη να καταδειχθεί η διαφορά μεταξύ Ορθοδοξίας και κακοδοξίας, την ευθύνη για τη διατηρήρηση ανόθευτης της Ορθοδόξου Πίστεως. Όπως έχει πει και ο αείμνηστος Πατέρας Αντώνιος Αλεβιζόπουλος:

"βασικό μέλημα [του] κάθε πιστού [είναι] η απολογία" (3).

Σε κανένα σημείο της απαντήσεώς σας δεν δίνετε μια πειστική Ορθόδοξη απάντηση – κριτική των διαφόρων μοντερνιστικών θέσεων και απόψεων, οι οποίες παρουσιάστηκαν στην Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών του Βόλου (1, 2).

Παράλληλα με το λοιπό αξιόλογο έργο, το οποίο επιτελείται στη Μητρόπολή σας, θα ήταν χρήσιμο να επανεξετάσετε, έχοντας ως βάση το γράμμα και το πνεύμα των Αγίων Πατέρων και των σύγχρονων Γερόντων, τις "σοφίες" της σύγχρονης θεολογίας, να συνειδητοποιείσετε και να αναδείξετε τις διαφορές, οι οποίες υπάρχουν ανάμεσα σε αυτούς τους δυο αντίθετους κόσμους (δηλαδή ανάμεσα α) στη γνήσια Ορθοδοξία και β) στη μοντερνιστική και αντι-Ορθόδοξη θεολογία) και να προσφέρετε τη ζωντανή Ιερή Παράδοση στο σύγχρονο άνθρωπο. Παράλληλα με τη συμβουλή των σύγχρονων Γερόντων (π.χ. του Αγίου Όρους), οδοδείκτη σε αυτή την πορεία μπορεί να αποτελέσει το πολύτιμο συγγραφικό έργο του προαναφερθέντος Πατρός Αντωνίου Αλεβιζόπουλου (4), του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεου (5), αλλά και των υπολοίπων Πατέρων, οι οποίοι ακολουθούν την ίδια πορεία.

Με συγχωρείτε, εάν με αυτά τα οποία έγραψα, σας λύπησα ή σας ενόχλησα. Σκοπός μου όμως δεν ήταν να γίνω αρεστός σε κάποιους ή να κολακεύσω ορισμένους άλλους, αλλά να κάνω τους υγιώς σκεπτόμενους ανθρώπους να προβληματισθούν.

Ίσως κάποιοι αδελφοί αρχίσουν έναν αγώνα, προκειμένου να μετατραπεί η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών του Βόλου σε κέντρο καλλιέργειας και ανάπτυξης:

- της Ορθοδόξου Απολογητικής (αυτή είναι μια από της βασικότερες ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος παλεύοντας μέσα στην αβεβαιότητα, στη σύγχυση και στο σκοτάδι αυτού του κόσμου αναζητά εν γώση ή εν αγνοία του το Φως)· σημαντική σε αυτό τον τομέα μπορεί να είναι η απολογητική εμπειρία των Π.Ε.Γ. (6),

- της μελέτης των Αγίων Πατέρων και των σύγχρονων Γερόντων (σύμφωνα με το δικό τους Ορθόδοξο πνεύμα και όχι σύμφωνα με τους παραμορφωτικούς φακούς της μοντέρνας και αποκομμένης από την εν Χριστώ ζωή ακαδημαϊκής θεολογίας),

- της διδασκαλίας της πρωτότυπης ελληνικής γλώσσας των Πατερικών κειμένων και της Αγίας Γραφής.

Τέλος, για όποιον ενδιαφέρεται να μελετήσει λίγο περισσότερο το όλο θέμα, προτείνονται τα εξής κείμενα:
- Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΧΩΡΕΣ, π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ (+)
(πηγή: http://www.egolpion.com/8rhskeftikh_ekpaidefsi.el.aspx).
- Β' απάντηση Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου στον π. Βασίλειο Θερμό.
Κυριακή, 25 Ιούλιος 2010. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος (πηγή: http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5446:2010-07-25-08-34-15&catid=26:2009-12-18-08-38-40).
- Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος: "Νεοπατερική, μεταπατερική και συναφειακή «θεολογία». Δευτέρα, 02 Αύγουστος 2010 (πηγή:
http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5495:-q-lr&catid=26:2009-12-18-08-38-40).
- Nέο κύμα διαλόγου γιά τήν λειτουργική γλώσσα. Καταιγιστική απάντηση του π. Θωμά Βαμβίνη στόν π. Βασ. Θερμό. Πέμπτη, 15 Ιουλίου 2010
(πηγή: http://klision.blogspot.com/2010/07/n_15.html).


Σημειώσεις
1) Απάντηση του Συνδέσμου Νέων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος στην από 19.10.2010 «Ανοιχτή επιστολή νέων προς το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο». Δευτέρα, 15 Νοέμβριος 2010 (πηγή:
http://www.imd.gr/main/index.php?option=com_content&view=article&id=1566%3Aapantisianoixtisepistolis&catid=58%3A-2010&Itemid=345&lang=el_GR.UTF-8%2C+el_GR.U).
2) ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ, κ. ΙΓΝΑΤΙΟ (πηγή:
http://www.egolpion.com/epistolh_dhmhtriados.el.aspx).
3) ΒΑΣΙΚΟ ΜΕΛΗΜΑ ΚΑΘΕ ΠΙΣΤΟΥ Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ, π. Α. ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (πηγή: http://www.egolpion.com/apologia_melhma_pistwn.el.aspx), αναδημοσιευμένο από το περιοδικό Διάλογος, τεύχος 15.
4) Πηγή: http://www.ppu.gr/greek/book_gr1.htm.
5) Πηγή: http://www.pelagia.org.gr/index.php?page=shop.browse_list&option=com_virtuemart&Itemid=34 .
6) Π.Ε.Γ.:
α) ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ (Π.Ε.Γ.) για την προστασία του Ελληνορθόδοξου Πολιτισμού, της Οικογένειας και του Ατόμου (πηγή: http://www.ppu.gr/),
β) ΠΑΓΚΥΠΡΙΑ ΈΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ (Π.Ε.Γ.) Δια Την Προστασία του Ελληνορθόδοξου Πολιτισμού, της Οικογένειας και του Ατόμου (πηγή: http://www.ppu.org.cy/).


Μερικά επιπλέον κείμενα του ιδίου (Ταγαράκης Χρήστος) υπάρχουν στις εξής πηγές:
- Αντίβαρο, http://www.antibaro.gr/author/155,
- Ευγένιος Βούλγαρης, http://pmeletios.com/pdf/tagarakis_christos_keimena.pdf,
http://pmeletios.com/ar_meletios/nea_biblia/tagarakis_christos_keimena.html,
- Ζωηφόρος,
http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3352&Itemid=158.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:
http://diadim-myfaith.blogspot.com/2010/11/19102010.html

Γέροντας Παίσιος:



"Τελικά θα τα βολέψει ο Θεός τα πράγματα. ’πιστος άνθρωπος μετά από ένα διάστημα δεν θα βρίσκεται.

Αλλά τώρα είναι που θα εργασθεί κανείς. Περνάμε τα χειρότερα χρόνια!

Πολλοί άγιοι θα ήθελαν να ζούσαν στην εποχή μας, γιατί θα τους δίνονταν η ευκαιρία να αγωνιστούν πολύ. Και πολλοί ευλαβείς Χριστιανοί θα ήθελαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνιστούν πιο πολύ. Αλλά εμείς δυστυχώς μένουμε έτσι".

(Αθωνικό Ημερολόγιο, Δ. Τάτση, 1988)

Τί υπογράφουμε στους Διαλόγους;



ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ (ΕΚ)ΠΤΩΣΕΙΣ
ΣΤΟ
PORTO
ALEGRE
Εισαγωγή
       Η παρακάτω παρουσίαση βασίζεται σε μια κριτική που άσκησαν οι Αγιορείτες Πατέρες (Φεβρουάριος 2007) για τη συμμετοχή των Ορθοδόξων γενικώς στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών», (Π.Σ.Ε.)  ως Υπόμνημα της «Επί των Δογμάτων Ιεροκοινοτικής Επιτροπής». Μέσα σ' αυτό, καταπολεμούνται κυρίως όσα υπεγράφησαν στην Θ΄ Γενική Συνελεύση του Π.Σ.Ε. στο Porto Alegre της Βραζιλίας το Φεβρουάριο του 2006, σαν πιο τελευταίος (και πιο οδυνηρός) «καρπός» του Π.Σ.Ε.
        Ειδική Συνοδική Επιτροπή του Οικουμενικού Πατριαρχείου ΚΠόλεως εξέδωσε απάντηση στο παρόν Υπόμνημα των Αγιορειτών, πολλούς μήνες μετά, δημοσιευθείσα και στο Περιοδικό «Θεοδρομία», χωρίς όμως να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα επιχειρήματα αυτού του Υπομνήματος εναντίον της συμμετοχής των Ορθοδόξων στο Π.Σ.Ε.
        Εδώ έχει γίνει απομόνωση μόνο των σημείων της κριτικής των Αγιορειτών που αφορούν στη Γενική Συνέλευση του Πόρτο Αλέγκρε, με προσθήκη μερικών δικών μας διευκρινίσεων και επεκτάσεων.
        Όπου υπήρξε δυνατό, προστέθηκαν και τα αυθεντικά κείμενα, στα αγγλικά. Οι «εμφάσεις» των κειμένων είναι δικές μας.
 

Σχόλιον
       Δεν θα σχολιάσουμε πολλά, διότι θα γίνουν τα επί μέρους σχόλια παρακάτω· παρακαλούμε μόνον να γίνουν αντιληπτά από τους αναγνώστες δύο πράγματα: (α) το βάρος απωλείας των ψυχών ορθοδόξων και ετεροδόξων, το οποίο προέρχεται από την υπογραφή αιρετικών κειμένων από Ορθοδόξους. Όσοι στο μέλλον θα διαβάζουν κείμενα αιρετικά υπογεγραμμένα από Ορθοδόξους Κληρικούς ή άλλους αντιπροσώπους, θα υφίστανται τη βλαβερώτατη επίδραση της πεποιθήσεως, ότι η Ορθοδοξία ταυτίζεται με τις αιρετικές πλάνες και ότι δεν πιστεύει για τον εαυτό της κάτι ανώτερο από τις ετερόδοξες κοινότητες· (β) το βάρος μιας υπογραφής καθ' εαυτήν· η υπογραφή (ως «χαρακτήρ» μιας υποστάσεως, ενός προσώπου) επέχει τη θέση του υπογράφοντος, ως εικόνα του. Δια τούτο όσοι στους αρχαίους διωγμούς αρνούνταν τον Χριστόν εγγράφως, υπογράφοντας κάποιον σχετικό λίβελλο, για να αποφύγουν το μαρτύριο, θεωρούνταν «πεπτωκότες» («lapsi») με την ιδιαίτερη ονομασία «λιβελλοφόροι» («libellatici»). Συνειδητοποιώντας τούτο, οι προδώσαντες την ομολογία της αληθείας στη σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας (1438 μ.Χ.) όταν επέστρεψαν στήνΒασιλεύουσα μετενόησαν πικρώς για την υπογραφή τους.
Παραθέτουμε δύο κείμενα σχετικά με τα ως άνω δύο σημεία.

● Από τον Βίο του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού
       Πρόκειται περί της προσπαθείας των απεσταλμένων του αιρετικού Πατριάρχου ΚΠόλεως Πέτρου και του Αυτοκράτορος Κώνσταντος Β΄ να πείσουν τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, ενώ ήταν εξόριστος στο κάστρο της Βιζύης της Θράκης, το έτος 656 μ.Χ., να αποδεχθεί την ένωση με τους μονοθελήτες. Επικεφαλής των αιρετικών αντιπροσώπων ήταν ο Θεοδόσιος Καισαρείας· στο συγκεκριμένο τμήμα του διαλόγου γίνεται λόγος περί ενός μονοθελητικού βασιλικού διατάγματος του Κώνσταντος Β΄, του «Τύπου» (648 μ.Χ.).
       «Και αφού επάγωσαν από αυτά που άκουσαν [από τον Άγιο Μάξιμο], έσκυψαν κάτω τα κεφάλια και εσίγησαν επί αρκετήν ώρα· αφού ανεσήκωσε το κεφάλι και ατένισε στον αββά Μάξιμο, είπε ο επίσκοπος Θεοδόσιος: Εμείς θα γράψουμε για χάρη σου στο δεσπότη μας τον Βασιλέα, ότι αν εσύ κοινωνήσεις με μας, θα ελαφρώσει τον «Τύπον». Αγιος Μαξιμος: Απέχουμε πολύ ακόμη ο ένας από τον άλλον · τί θα κάνουμε για την έκφραση που βεβαιώθηκε σε Σύνοδο, για το «ένα θέλημα», με την απόρριψη κάθε ενεργείας, από τον Σέργιο και τον Πύρρο; Θεοδοσιος: Εκείνο το έγγραφο κατέβηκε και αποβλήθηκε. Αγιος Μαξιμος: Κατέβηκε από τους λίθινους τοίχους, αλλά όχι από τις νοερές ψυχές. Αν δεχθούν την κατάκρισή τους, που εκτέθηκε στη Ρώμη από Σύνοδο με ευσεβή δόγματα και Κανόνες, έχει λυθεί το μεσότοιχο και δεν χρειαζόμαστε προτροπή».  (Περί των πραχθέντων εν τη πρώτη αυτού εξορία, ήτοι εν Βιζύη 12, PG 90, 145 B.C.)

● Απο την εκκλησιαστική ιστορία.
       «Άλλωστε, η επιστροφή [από τη Φλωρεντία] της ορθόδοξης αντιπροσωπείας στην Κπολη υπήρξε ερέθισμα για τη γενικότερη έκφραση της δυσφορίας της εκκλησιαστικής συνειδήσεως. Η ανάγνωση του "Όρου" της ενώσεως στις εκκλησίες αποδοκιμάσθηκε από όλους σχεδόν τους Ορθοδόξους, η αγανάκτηση των οποίων στράφηκε κυρίως εναντίον των συναινεσάντων με την υπογραφή τους στην προδοσία της Ορθοδοξίας. Πράγματι, η ένωση δεν βρήκε την ελάχιστη απήχηση στο ορθόδοξο πλήρωμα, όσοι δε την είχαν υπογράψει αναγκάσθηκαν να απολογούνται ή να αποδίδουν την υποχώρησή τους στις ασκηθείσες πιέσεις ή και να την αποκηρύττουν» (Βλ. Ιω. Φειδα, Εκκλησιαστική Ιστορία, τόμ. Β΄, Αθήναι 1994, σελ. 622).

 
ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ   ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ
(ΕΚ)ΠΤΩΣΕΙΣ

ΣΤΟ   ΠΟΡΤΟ  ΑΛΕΓΚΡΕ
«Απηλλαγμένοι λοιπόν
των αγκυλώσεων του παρελθόντος
και αποφασισμένοι να παραμείνωμεν ηνωμένοι και να εργασθώμεν από κοινού, εθέσαμεν, προ δύο ετών, κατά την διάρκειαν της Θ΄ Συνελεύ
σεως εν Porto Alegre Βραζιλίας, τας βάσεις μιας νέας περιόδου εις την ζωήν του Συμβουλίου, λαμβάνοντες υπ' όψιν το σημερινόν πλαίσιον των διεκκλησιαστικών σχέσεων, ως και τας σημειωθείσας εις τον οικουμενικόν χώρον σταδιακάς αλλαγάς.
Χαίρομεν, διότι εις το επίκεντρον των δραστηριοτήτων του Συμβουλίου ευρίσκεται πάντοτε το όραμα των εν αυτώ δραστηριοποιουμένων Εκκλησιών, δια την επίτευξιν, τη χάριτι του Θεού, της ενότητος εν τη αυτή πίστει και πέριξ της αυτής Ευχαριστιακής Τραπέζης».
Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος
(«Επίσκεψις» 685 [2008] 22-29)
 

Α. 
       Παραδεχόμαστε, ότι καλούμαστε (από Θεού) μαζί με τους Προτεστάντες και τους Μονοφυσίτες του Π.Σ.Ε. να είμαστε ή να γίνουμε  (είναι διφορούμενο) «η Μία Εκκλησία», που σημαίνει είτε ότι τώρα ούτε εμείς, ούτε εκείνοι είμαστε από μόνοι μας η «Μία Εκκλησία» (όπως ομολογούμε εμείς στο «Πιστεύω»), είτε ότι αποτελούμε ήδη την Εκκλησία από κοινού, έχοντας ανάγκη ο ένας τον άλλο με κοινή κλήση από Θεού, ως κομμάτια της τοιαύτης δήθεν «Μιας Εκκλησίας».
      Αυτό προκύπτει από τον τίτλο του κειμένου περί Εκκλησιολογίας, το οποίο υπήρξε από τις κυριότερες «επιτυχίες» της Θ' Γενικής Συνελεύσεως του Π.Σ.Ε. στο Porto Alegre.
Πηγή : 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Text on ecclesiology: Called to be the One Church. 
«Κείμενο περί εκκλησιολογίας: Κεκλημένοι να γίνουμε η Μία Εκκλησία»
" Text on ecclesiology: Called to be the One Church".


Β.
       Παραδεχόμαστε, μολονότι κεκαλυμμένως, στο Porto Alegre την προτεσταντική θεωρία της «αοράτου Εκκλησίας», δηλαδή ότι η δήθεν «πραγματική», «αόρατη Εκκλησία», που αποτελείται από διάφορα μέλη των διαφόρων χριστιανικών ομολογιών (αιρέσεων), είναι γνωστή μόνον στον Θεό και δεν ταυτίζεται με κάποια συγκεκριμένη ομολογία (Ορθοδόξους, Λατίνους, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες).
        Φυσικώς η Ορθόδοξη Θεολογία (έξω από τις δηλώσεις του Porto Alegre) ταυτίζει αντιθέτως τα όρια της Εκκλησίας μόνον με τα όρια της Ορθοδοξίας· όποιος είναι εκτός Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι εκτός Εκκλησίας! Η ποικιλία των χαρισμάτων που αναφέρει ο Άγιος Απόστολος Παύλος (Α΄ Κορινθίους 12, 4ε.) ερμηνεύεται από το Π.Σ.Ε. στο Porto Alegre και ως ποικιλία δογμάτων (εφ' όσον μόνον περί τοιαύτης διαφοράς πρόκειται μεταξύ των μελών του Π.Σ.Ε.) και παροράται η διαπίστωση του Αποστόλου Παύλου «εις Κύριος, μία Πίστις, εν Βάπτισμα» (Προς Εφεσίους 4, 5 ).
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Text on ecclesiology: Called to be the One Church, 3.
«Η Εκκλησία είναι Μία κατά το πρότυπο της ενότητος του Τριαδικού Θεού εν τη κοινωνία των θείων Προσώπων. Η Θεία Γραφή περιγράφει την κοινότητα των Χριστιανών ως Σώμα Χριστού, στο οποίο η αμοιβαία διαφορετικότητα [των μελών] είναι ουσιαστική για να είναι [το Σώμα] ένα όλον».
«The Church's oneness is an image of the unity of the Triune God in the communion of the divine Persons. Holy Scripture describes the Christian community as the body of Christ whose interrelated diversity is essential to its wholeness [...]».
 
Γ.
       Παραδεχόμαστε, ότι είναι νόμιμο και φυσιολογικό, είναι «θεία κλήσις» το να έχουμε ευρεία διαφορετικότητα (ευρείες διαφορές) με τους Προτεστάντες, χωρίς να σημαίνει ότι εμείς είμαστε Ορθόδοξοι και αυτοί αιρετικοί, αλλά είμαστε όλοι «εκκλησίες», απλώς με διαφορετικά δόγματα. Και πάλι εδώ αφίνεται αδιευκρίνιστη η υφή της διαφορετικότητας αυτής, αλλά είναι προφανές από τη συνάφεια του κειμένου, ότι η «νόμιμη» διαφορετικότητα αφορά στα θεμελιώδη δόγματα.
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Text on ecclesiology: Called to be the One Church, 3.
«Έτσι ως ο λαός του Θεού, το Σώμα του Χριστού και ο ναός του Αγίου Πνεύματος, η Εκκλησία, καλείται να φανερώνει την μοναδικότητά της μέσα σε ευρεία διαφορετικότητα».
«Thus, as the people of God, the body of Christ, and the temple of the Holy Spirit, the Church is called to manifest its oneness in rich diversity».
Δ.
       Παραδεχόμαστε στο Porto Alegre την πρόταση του Π.Σ.Ε. να σεβόμαστε το «βάπτισμα» των αιρετικών «εκκλησιών» για το οποίο όμως η Παράδοση της Εκκλησίας μάς λέγει ότι είναι παντελώς άκυρο. Τούτο σημαίνει, ότι οι «εκκλησίες-μέλη» αποτρέπουν τους μεταστρεφομένους ("converts") από το Βάπτισμα, εφ' όσον τούτο θα συνιστούσε έλλειψη σεβασμού προς το βάπτισμα της προηγουμένης ομολογιακής κοινότητός τους.
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Final report of the Special Commission on Orthodox Participation in the WCC, 18.
 Το Π.Σ.Ε. παραπέμπει σε ...
«περαιτέρω διερεύνησι των εξής θεμάτων: [...] γ΄. ο ρόλος του Π.Σ.Ε. στην ενθάρρυνσι των εκκλησιών να σέβωνται η μία το Βάπτισμα της άλλης και να βαδίζουν προς αμοιβαία αναγνώρισι του Βαπτίσματος».

Ε.
       Παραδεχόμαστε, ότι ως Εκκλησία έχουμε πρόβλημα, έχουμε «έλλειμμα»· δια τούτο υπογράψαμε ότι «ο ένας χωρίς τον άλλο είμαστε πτωχότεροι» (Ορθόδοξοι, Προτεστάντες και Μονοφυσίτες) και ότι «κάθε Εκκλησία πληροί την καθολικότητά της (=είναι πλήρης και αληθινή)» όχι από μόνη της αλλά «όταν ευρίσκεται σε κοινωνία με τις άλλες». Γι' αυτό και πρέπει να είμαστε «συμ-μαθητές» με τους αιρετικούς Προτεστάντες του Π.Σ.Ε.
        Φυσικά εδώ ανατρέπεται πασιφανώς η ορθόδοξη εκκλησιολογία περί πληρότητος (ολοκληρίας) της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως την ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», και αποδεχόμαστε την προτεσταντική «θεωρία των κλάδων», ότι δηλαδή όλοι είμαστε τμήματα, «κλάδοι» της Εκκλησίας, και καμμία «εκκλησία» μόνη της δεν είναι το δένδρο ή ο κυριότερος κορμός.
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Text on ecclesiology: Called to be the One Church, 6-7.
«Κάθε εκκλησία είναι η καθολική Εκκλησία και όχι απλά μέρος της. Κάθε εκκλησία είναι η καθολική Εκκλησία, αλλά όχι ολόκληρη [η καθολική Εκκλησία]. Κάθε εκκλησία πληροί την καθολικότητά της, όταν ευρίσκεται εν κοινωνία με τις άλλες εκκλησίες. [...]  Ακόμη και τώρα που η συμμετοχή στην ίδια Ευχαριστία δεν είναι πάντοτε δυνατή, οι διηρημένες εκκλησίες εκφράζουν την [μεταξύ τους] αμοιβαία εκτίμησι  και όψεις της καθολικότητος, όταν προσεύχωνται υπέρ αλλήλων, μοιράζωνται τους πόρους, συμπαρίστανται η μία στην άλλη εν καιρώ ανάγκης, συναποφασίζουν, συνεργάζωνται για την δικαιοσύνη, την καταλλαγή και την ειρήνη, αλληλοεκτιμούν την συμ-μαθητεία που είναι σύμφυτη με το Βάπτισμα, και διατηρούν διάλογο εν όψει των διαφορών, αρνούμενες να ειπούν "χρείαν σου ουκ έχω" (Α΄ Κορ. 12, 21). Ο ένας χωρίς τον άλλον είμαστε πτωχότεροι».
Each church is the Church catholic and not simply a part of it. Each church is the Church catholic, but not the whole of it. Each church fulfils its catholicity when it is in communion with the other churches. [...] Even today, when eucharistic sharing is not always possible, divided churches express mutual accountability and aspects of catholicity when they pray for one another, share resources, assist one another in times of need, make decisions together, work together for justice, reconciliation, and peace, hold one another accountable to the discipleship inherent in baptism, and maintain dialogue in the face of differences, refusing to say "I have no need of you" (1 Cor.12:21). Apart from one another we are impoverished» 
ΣΤ.
       Εγκαταλείπουμε στο Porto Alegre μια βασική ορθόδοξη εκκλησιολογική αρχή, αποσιωπώντας το ότι η Εκκλησία δεν είναι κυρίως κοινότητα όσων πιστεύουν στον Χριστό (τούτο λέγουν οι Προστεστάντες και το υπογράψαμε στο Porto Alegre), αλλά είναι κυρίως αυτό τούτο το Σώμα του Χριστού.
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Text on ecclesiology: Called to be the One Church, 4.
Η Εκκλησία ως κοινότης των πιστών δημιουργήθηκε από τον Λόγο του Θεού, διότι με την ακοή του κηρύγματος του Ευαγγελίου αφυπνίσθηκε η πίστις (Ρωμ. 10, 17), δια της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος.
«The Church as communion of believers is created by the Word of God, for it is through hearing the proclamation of the gospel that faith, by the action of His Holy Spirit, is awakened (Rom. 10:17).
Ζ.
        Παραδεχόμαστε, ότι τα διαφορετικά Δόγματα είναι «νόμιμα διαφορετικές διατυπώσεις της Πίστεως της Εκκλησίας», δηλαδή ότι τα δόγματα δεν διαχωρίζουν μεταξύ Ορθοδοξίας και αιρέσεως, και ότι οι δογματικές διαφορές δεν πρέπει να επιλυθούν με θεολογικό διάλογο, αλλά να «ξεπερασθούν με πίστη, ελπίδα και αγάπη». Επίσης, παραδεχόμαστε στο Porto Alegre ότι οι διαιρέσεις που έγιναν μεταξύ Χριστιανών εξ αιτίας των δογμάτων δεν ήταν οικονομία Θεού για να απομακρυνθή η αίρεση από την Εκκλησία, αλλά είναι «ανθρώπινες διαιρέσεις» που πρέπει να διορθωθούν.
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Text on ecclesiology: Called to be the One Church, 5.
«Βεβαιώνουμε ότι η αποστολική πίστις της Εκκλησίας είναι μία, καθώς το Σώμα του Χριστού είναι ένα· εντούτοις ενδέχεται να υπάρχουν νόμιμα διαφορετικές διατυπώσεις της πίστεως της Εκκλησίας [...] Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές εκκλησιολογικές αφετηρίες και μία ποικιλία απόψεων περί της σχέσεως της Εκκλησίας προς τις εκκλησίες [...] Κάποιες άλλες διαφορές διαιρούν την Εκκλησία· αυτές πρέπει να ξεπερασθούν δια των χαρισμάτων του Πνεύματος, της πίστεως, της ελπίδος και της αγάπης, έτσι ώστε ο χωρισμός και η απομόνωσις να μη έχουν τον τελικό λόγο [...] Ο Θεός καλεί τον λαό του εν αγάπη να επανεύρη τον δρόμο προς την πλήρη κοινωνία».
 «We affirm that the apostolic faith of the Church is one, as the body of Christ is one. Yet there may legitimately be different formulations of the faith of the Church. [...] We acknowledge that there are different ecclesiological starting points, and a range of views on the relation of the Church to the churches. [...] Other differences divide the Church; these must be overcome through the Spirit's gifts of faith, hope, and love so that separation and exclusion do not have the last word. [...] God calls his people in love to discernment and renewal on the way to the fullness of koinonia».
Η.
        Παραδεχόμαστε, ότι κάθε είδους βάπτισμα είτε γίνεται σε ύδωρ είτε όχι (όπως π.χ. σε ποικίλες προτεσταντικές παραφυάδες), ενώνει με τον Χριστό και ενώνει και τις ομολογίες μεταξύ τους, ακόμη κι αν η μια δεν παραδέχεται την άλλη ως Εκκλησία. Ουσιαστικώς, βέβαια, παραδεχόμαστε το κύρος του «βαπτίσματος» των αιρετικών. Επαναλαμβάνεται και πάλι, ότι η (αόρατη) «Εκκλησία» είναι ευρύτερη από κάθε μία «εκκλησία-μέλος» του Π.Σ.Ε. ξεχωριστά, επομένως και η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι «στενώτερη» από την δήθεν «αληθή» σύμφωνα με το Π.Σ.Ε. «Εκκλησία». 
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Text on ecclesiology: Called to be the One Church, 8-9.
«Όλοι όσοι έχουν βαπτισθή εν Χριστώ είναι ενωμένοι με τον Χριστό στο Σώμα Του: "συνετάφημεν ουν αυτώ δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του πατρός, ούτως και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν" (Ρωμ. 6, 4). [...] Το Βάπτισμα που ενώνει με τον Χριστό καλεί τις εκκλησίες να είναι ανοικτές και τίμιες μεταξύ τους, ακόμη και όταν αυτό είναι δύσκολο. [...] Υπάρχουν κάποιοι που δεν αναγνωρίζουν τον τύπο του Βαπτίσματος στο ύδωρ, αλλά μετέχουν της πνευματικής εμπειρίας της εν Χριστώ ζωής. [...] Το ότι όλοι μας ανήκουμε στον Χριστό δια του Βαπτίσματος εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, καθιστά ικανές και καλεί τις εκκλησίες να συμπορεύωνται, έστω και αν ευρίσκωνται σε ασυμφωνία. [...] Εν τη Χάριτι του Θεού το Βάπτισμα φανερώνει την πραγματικότητα ότι ανήκουμε εις αλλήλους, παρότι μερικές εκκλησίες δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τους άλλους ως Εκκλησία με την πλήρη σημασία του όρου. Ξαναθυμίζουμε την διακήρυξι του Τορόντο, στην οποία οι εκκλησίες-μέλη βεβαιώνουν ότι "το να είναι κανείς μέλος της Εκκλησίας του Χριστού είναι κάτι πιο περιεκτικό από το να είναι μέλος της ίδιας της εκκλησιαστικής του ομάδος"».
«All who have been baptised into Christ are united with Christ in his body: "Therefore we have been buried with him by baptism into death, so that, just as Christ was raised from the dead by the glory of the Father, so we too might walk in newness of life" (Rom. 6:4). [...] Baptism into union with Christ calls churches to be open and honest with one another, even when doing so is difficult: [...] There are some who do not observe the rite of baptism in water but share in the spiritual experience of life in Christ. Our common belonging to Christ through baptism in the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit enables and calls churches to walk together, even when they are in disagreement. [...]  In God's grace, baptism manifests the reality that we belong to one another, even though some churches are not yet able to recognise others as Church in the full sense of the word. We recall the words of the Toronto Statement, in which the member churches of the WCC affirm that "the membership of the church of Christ is more inclusive than the membership of their own church body. »
Θ.
       Ενώ το κείμενο του Porto Alegre παραδέχεται σε προηγούμενα σημεία, ότι είμαστε ήδη «καθολικοί» (πλήρεις και ολόκληροι) αοράτως ενωνώμενοι παρά την ποικιλία των διαφορετικών δογμάτων (!!!), (βλ. την εδώ παράγραφο Ε' του κειμένου τούτου) τώρα διαπιστώνει ότι είμαστε δεσμευμένοι να προχωρήσουμε και στην ορατή ενότητα, βάσει της αποστολικής Πίστεως.
        Όμως, η  ενότης εν τη αποστολική Πίστει, πώς εννοείται; πώς θα ερμηνευθή η αποστολική Πίστις: (α) δια του προτεσταντικού «βιβλικισμού», ότι η Αγία Γραφή ερμηνεύεται καθ΄ εαυτήν (sola scriptura) ή (β) δια της ορθοδόξου ερμηνευτικής, δηλαδή βάσει του θεόθεν φωτισμού των Αγίων Πατέρων (κατά το «υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι;» (Β΄ Πέτρου 1, 21));
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Text on ecclesiology: Called to be the One Church, 2.
«Οι εκκλησίες που μετέχουν στο Π.Σ.Ε. παραμένουν δεσμευμένες η μία προς την άλλη να βαδίσουν προς την πλήρη ορατή ενότητα. Αυτή η δέσμευσις είναι δώρο του παναγάθου Κυρίου μας. Η ενότης είναι θείο δώρο και κλήσις. Οι εκκλησίες μας έχουν βεβαιώσει ότι η ενότης, για την οποία προσευχόμεθα, ελπίζουμε και εργαζόμεθα, είναι "μία κοινωνία δεδομένη και εκπεφρασμένη εν τη κοινή ομολογία της αποστολικής πίστεως· μία κοινή μυστηριακή ζωή που αρχίζει με το ένα Βάπτισμα και ιερουργείται ομού στην μία ευχαριστιακή κοινότητα· μία κοινή ζωή, στην οποία τα μέλη και τα ιερατεία αμοιβαίως αναγνωρίζονται και καταλλάσσονται [...] Μία τέτοια κοινωνία πρέπει να εκφράζεται σε κάθε τόπο, και μέσω σχέσεων καταλλαγής μεταξύ των εκκλησιών σε διαφόρους τόπους. [...] Έχουμε ακόμη πολλή δουλειά καθώς μαζί ζητούμε να κατανοήσουμε την σημασία της ενότητος και της καθολικότητος, και πόσο σημαντικό είναι το Βάπτισμα».
 «Churches in the fellowship of the WCC remain committed to one another on the way towards full visible unity. This commitment is a gift from our gracious Lord. Unity is both a divine gift and calling. Our churches have affirmed that the unity for which we pray, hope, and work is "a koinonia given and expressed in the common confession of the apostolic faith; a common sacramental life entered by the one baptism and celebrated together in one eucharistic fellowship; a common life in which members and ministries are mutually recognised and reconciled; [...] Such koinonia is to be expressed in each place, and through a conciliar relationship of churches in different places. We have much work ahead of us as together we seek to understand the meaning of unity and catholicity, and the significance of baptism».

Ι. 
      Παραδεχόμαστε την πρόταση, η «κοινή προσευχή»=συμπροσευχή να τελείται, ως ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ των «εκκλησιών» και ότι μπορεί να είναι αυτός ένας τρόπος να παρακαμφθούν οι απαγορεύσεις των Κανόνων (= να «εκφρασθούν με ελευθερία οι παραδόσεις»).
         Για μια ακόμη φορά παραδεχόμαστε, ότι από μόνοι μας δεν είμαστε πλήρεις, δεν είμαστε ενωμένοι, άρα χρειαζόμαστε τους Προστεστάντες («οι Χριστιανοί δεν βιώνουν ακόμη την πλήρη ενότητά τους»), ενώ η (εκτός του Π.Σ.Ε.) πραγματικώς ορθόδοξη αλήθεια είναι, ότι οι (αληθείς Χριστιανοί) είμαστε ενωμένοι μέσα στην Ορθόδοξο Εκκλησία· οι εκτός Εκκλησίας απλώς δεν είναι Χριστιανοί.
        Πλήν τούτων, η αποδοχή τελέσεως «ομολογιακών κοινών προσευχών» σημαίνει ότι στο πλαίσιο του Π.Σ.Ε. ενδεχομένως να τελούνται «ιερουργίες» και από γυναίκες ή ομοφυλοφίλους κληρικούς «κατά τον τρόπο που την κατανοεί και την τελεί  η [συγκεκριμένη] Εκκλησία»· και αυτό, με την έγκριση των Ορθοδόξων που υπέγραψαν τα κείμενα του Πόρτο Αλέγκρε.
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Final report of the Special Commission on Orthodox Participation in the WCC, 42).
«Προτείνεται μία σαφής διάκρισις μεταξύ "ομολογιακής" και "διομολογιακής" κοινής προσευχής στις συγκεντρώσεις του Π.Σ.Ε. "Ομολογιακή κοινή προσευχή" είναι η προσευχή μιας ομολογίας, μιας κοινότητος ή μιας ομάδος μέσα στην ομολογία. [...] Επιτελείται και έχει προεστώτα σύμφωνα με τον τρόπο που την κατανοεί και την τελεί η [συγκεκριμένη] εκκλησία. Η «διομολογιακή κοινή προσευχή» συνήθως προετοιμάζεται για ειδικά οικουμενικά γεγονότα. Αποτελεί μία ευκαιρία για μια κοινή τελετή, χρησιμοποιώντας στοιχεία από τον πλούτο μιας ποικιλίας παραδόσεων. Μία τέτοια προσευχή έχει τις ρίζες της στην μέχρι τώρα εμπειρία της οικουμενικής κοινότητος, καθώς και σ' αυτό που κερδίζουν οι εκκλησίες από την μεταξύ τους ανταλλαγή εμπειριών. [...] Όταν κατανοηθή και εφαρμοσθή κατάλληλα, η διάκρισις αυτή μπορεί να καταστήση ελεύθερες τις παραδόσεις να εκφρασθούν είτε με πιστότητα στην ιδιαιτερότητά τους είτε συνδυάζοντας παραδόσεις, εφ' όσον είναι αληθές ότι οι Χριστιανοί δεν βιώνουν ακόμη την πλήρη ενότητά τους [...]».
«... A clear distinction is proposed between "confessional" and "interconfessional" common prayer at WCC gatherings. "Confessional common prayer" is the prayer of a confession, a communion, or a denomination within a confession. Its ecclesial identity is clear. It is offered as a gift to the gathered community by a particular delegation of the participants, even as it invites all to enter into the spirit of prayer. It is conducted and presided over in accordance with its own understanding and practice. "Interconfessional common prayer" is usually prepared for specific ecumenical events. It is an opportunity to celebrate together drawing from the resources of a variety of traditions. Such prayer is rooted in the past experience of the ecumenical community as well as in the gifts of the member churches to each other. [...]  Properly understood and applied, this distinction can free the traditions to express themselves either in their own integrity or in combination, all the while being true to the fact that Christians do not yet experience full unity together, and that the ecumenical bodies in which they participate are not themselves churches».
ΙΑ.
       Δεν γίνεται πουθενά λόγος μέσα στα κείμενα του Porto Alegre καν έστω για την προοπτική να επιστρέψουν οι Προτεστάντες στην αρχαία Εκκλησία των επτά πρώτων Οικουμενικών Συνόδων, όπως θα ήταν εύλογο για τους Προτεστάντες, οι οποίοι αποκόπηκαν από τον παπισμό πριν πέντε αιώνες ζητώντας την «πρώτη εκκλησία» (Early Church, Urkirche).
       Τονίζεται η κοινή κλήσις (άρα και η ισότης) των μελών του Π.Σ.Ε. δηλαδή Ορθοδόξων, Προτεσταντών και Αντιχαλκηδονίων («Oriental Orthodox»).
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Towards a Common Understanding and Vision of the World Council of Churches, 3.1).
«Κάθε συζήτησις του Π.Σ.Ε. περί αυτοσυνειδησίας του πρέπει να αρχίζη από την καταστατική Βάσι, επί της οποίας το Π.Σ.Ε. έχει θεμελιωθή και επί της οποίας όλες οι εκκλησίες-μέλη έχουν συμφωνήσει: "Το Π.Σ.Ε. είναι μία κοινωνία (fellowship) εκκλησιών, οι οποίες ομολογούν τον Κύριο Ιησού Χριστό ως Θεό και Σωτήρα, σύμφωνα με τις Γραφές, και αναζητούν να φέρουν εις πέρας την κοινή τους κλήσι για την δόξα του ενός Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος"».
«Any discussion of the WCC's self-understanding must begin with the constitutional Basis on which the WCC is founded, with which all member churches express agreement: "The World Council of Churches is a fellowship of churches which confess the Lord Jesus Christ as God and Saviour according to the Scriptures and therefore seek to fulfil together their common calling to the glory of the one God, Father, Son and Holy Spirit"»
ΙΒ.
        Παραδεχόμαστε ότι μπορούμε ως «εκκλησίες-μέλη του Π.Σ.Ε.»  να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τα θέματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας (π.χ. ομοφυλοφιλία, ελεύθερη συμβίωση) και να προσεγγίζουμε ως «αδελφοί» αυτούς που λόγω ασυνήθους σεξουαλικότητας «αισθάνονται αποξενωμένοι και αποκλεισμένοι από την κοινωνία τους και την εκκλησιαστική τους κοινότητα».
       Tούτο, εννοούμενο στη συνάφειά του σημαίνει αποδοχή της «ευρείας διαφορετικότητας» των μελών του Π.Σ.Ε. και στον τρόπο αντιμετωπίσως των σαρκικών παθών, χωρίς τη θεραπεία των παθών αυτών με την «ορθόδοξη ψυχοθεραπεία», δηλαδή με τη μετάνοια. Προφανώς η ευαγγελική ηθική είναι, κατά το κείμενο τούτο, ρευστή ή ανύπαρκτη.
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Churches' response to human sexuality.
(εισηγητικό κείμενο υπο-επιτροπής, το οποίο κατατέθηκε προς έγκριση στη Γενική Συνέλευση)
«Το να επικεντρωθούμε στον κύριο όγκο των τοποθετήσεων και να παραγάγουμε επίσημες δηλώσεις, είναι προφανώς αναποτελεσματικό και βαθαίνει τα ρήγματα μέσα στις εκκλησίες και μεταξύ αυτών· υπάρχει ανάγκη να δοθή οικουμενικός χώρος για συνάντησι, ανάλυσι, διάλογο και επιμόρφωσι στην κατεύθυνσι μιας εφικτής και ποιμαντικής προσεγγίσεως των υπ' όψιν θεμάτων ... Ως παγκόσμια κοινωνία (fellowship) εκκλησιών το Π.Σ.Ε. βρίσκεται στην μοναδική θέσι να εμπλέκη εκκλησίες-μέλη που κρατούν διαφορετικές απόψεις και τοποθετήσεις για την ανθρώπινη σεξουαλικότητα ... Κατ' αυτόν τον τρόπο το Συμβούλιο φέρνει τις εκκλησίες σε ζωντανή επικοινωνία γι' αυτό το ούτως ή άλλως δυνητικά διχαστικό ζήτημα και προσφέρει το παγκόσμιο οικουμενικό βήμα του για υπεύθυνη συζήτησι ... Εμπλεκόμενο σε αυτό το θέμα το Π.Σ.Ε. γίνεται μία κοινωνία (fellowship) εκκλησιών με μία βαθύτερη έννοια - παρουσιάζεται σαν αδελφός και αδελφή ("fellow") σε αυτούς που έτσι και αλλοιώς αισθάνονται αποξενωμένοι και αποκλεισμένοι από την κοινωνία τους και την εκκλησιαστική τους κοινότητα».
«To concentrate on the mainstreaming of positions and the production of authoritative statements is obviously counterproductive and deepens the rifts within and among churches; there is a need for ecumenical spaces for encounter, analysis, dialogue and education following an enabling and pastoral approach to the issues at stake; ... As a global fellowship of churches the WCC is in a unique situation to engage member churches holding different views and positions on human sexuality... In this way the Council brings churches into living contacts with each other on this otherwise potentially dividing issue and offers the global ecumenical platform to deal with it responsibly... Through involvement in this issue the WCC is becoming a fellowship of churches in a deeper sense - it is being seen as a brother and sister ("fellow") to those who are otherwise feeling alienated and excluded from their fellowship and ecclesial community».
ΙΓ.
       Παραδεχόμαστε, ότι η θεολογία της Εκκλησίας μας «δεν ξεπερνά τα όρια της δικής μας εμπειρίας και δεν μπορεί να παρακολουθήση το εύρος του Θεού για την αποκατάσταση του κόσμου» και ακόμη «ότι η σωτηρία εξαρτάται από το Θεό και μόνο». Δεν αρκεί, λοιπόν, η πρακτική φιλοξενία και φιλανθρωπία προς τους ετεροθρήσκους, αλλά πρέπει και η «θεολογία μας να γίνει φιλόξενη» στους ετεροθρήσκους (αυτό άνευ ... διευκρινίσεων) · μήπως εννοείται η αθώωση των θρησκευτικών πλανών των άλλων θρησκειών;
        Επίσης, η γνωστή «ανεκτικότητα» ("tolerance") εννοείται στο σχετικό κείμενο του Porto Alegre όχι υγιώς (αν το διερευνήσει κανείς προσεκτικά), δηλαδή όχι ότι αφίνουμε τους ετεροθρήσκους στο έλεος του Θεού και συμπεριφερόμεθα σε αυτούς ως ανθρώπους ομοιοπαθείς με μας, που έχουν ανάγκη σωτηρίας, αλλ' υπό την έννοια ότι δεν μπορούμε να κάνουμε δηλώσεις σαν αυτήν του Κυρίου «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται» (Κατά Μάρκον 16, 16), ούτε να διευκρινίζει η Εκκλησία ποιο φρόνημα πίστεως  είναι σωτήριο και ποιο δεν είναι.
        Είναι πασιφανής η υποτίμηση της ορθοδόξου θεολογίας και η θεώρησή της ως ανθρωπίνου κατασκευάσματος  και όχι ως εξ αποκαλύψεως αληθείας.
Πηγή: 9th Assembly of WCC, Assembly Documents, Religious plurality and Christian self-understanding, 44-47.
«Οι θρησκευτικές παραδόσεις της ανθρωπότητος, στην μεγάλη τους διαφορετικότητα, είναι "πορείες" και "προσκυνηματικά ταξίδια" για ανθρώπινη καταξίωσι της αναζητήσεως του πληρώματος της αληθείας περί της υπάρξεώς μας. [...] Αν και μπορεί να είμαστε "ξένοι" μεταξύ μας, υπάρχουν στιγμές που οι δρόμοι μας διασταυρώνονται στο σημείο που λέγεται κλήσις για "θρησκευτική φιλοξενία". Τόσο η προσωπική μας πείρα σήμερα όσο και ιστορικές στιγμές του παρελθόντος μαρτυρούν για το γεγονός ότι τέτοια φιλοξενία είναι δυνατή και γίνεται ενίοτε. Μία εκτεταμένη τέτοια φιλοξενία εξαρτάται από μία θεολογία φιλόξενη στον «άλλον» [...] στην καρδιά της χριστιανικής πίστεως βρίσκεται μία φιλόξενη διάθεσις, που αγκαλιάζει τους «άλλους» στην διαφορετικότητά τους. Είναι αυτό το πνεύμα που χρειάζεται για να εμπνεύση την θεολογία των θρησκειών σε ένα κόσμο που χρειάζεται ίασι και καταλλαγή... [...] ...Τα πεπερασμένα ανθρώπινα όρια και οι περιορισμένες δυνατότητες της γλώσσης καθιστούν αδύνατη κάθε κοινότητα να εξαντλήση το μυστήριο της σωτηρίας που προσφέρει ο Θεός στην ανθρωπότητα. Όλες οι θεολογικές μας αντιλήψεις σε τελική ανάλυσι δεν ξεπερνούν τα όρια της δικής μας εμπειρίας και δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το εύρος του έργου του Θεού για την αποκατάστασι του κόσμου. Αυτή η ταπείνωσις μάς κάνει να λέμε ότι η σωτηρία εξαρτάται από τον Θεό και μόνο. Δεν είναι ιδιοκτησία μας η σωτηρία· μετέχουμε σε αυτήν. Δεν προσφέρουμε την σωτηρία· μαρτυρούμε γι' αυτήν. Δεν αποφασίζουμε ποιος θα σωθή· αυτό το αφήνουμε στην πρόνοια του Θεού. Η σωτηρία μας είναι μία αιώνια «φιλοξενία», στην οποία μάς έχει περιλάβει ο Θεός. Ο Θεός είναι ο "οικοδεσπότης" της σωτηρίας».
«The religious traditions of humankind, in their great diversity, are "journeys" or "pilgrimages" towards human fulfillment in search for the truth about our existence. Even though we may be "strangers" to each other, there are moments in which our paths intersect that call for "religious hospitality". Both our personal experiences today and historical moments in the past witness to the fact that such hospitality is possible and does take place in small ways. Extending such hospitality is dependant on a theology that is hospitable to the "other". [...] at the heart of the Christian faith lies an attitude of hospitality that embraces the "other" in their otherness. It is this spirit that needs to inspire the theology of religions in a world that needs healing and reconciliation [...] human limitations and limitations of language make it impossible for any community to have exhausted the mystery of the salvation God offers to humankind. All our theological reflections in the last analysis are limited by our own experience and cannot hope to deal with the scope of God's work of mending the world. It is this humility that enables us to say that salvation belongs to God, God only. We do not possess salvation; we participate in it. We do not offer salvation; we witness to it. We do not decide who would be saved; we leave it to the providence of God. For our own salvation is an everlasting "hospitality" that God has extended to us. It is God who is the "host" of salvation. 
ΙΔ.
       Παραδεχόμαστε, ότι «χαιρόμαστε μαζί για την ενότητα, αλλά και την διαφορότητά μας». Πώς μπορούμε να χαιρόμαστε για την αποξένωση των αιρετικών από την σωστική αλήθεια της Ορθοδοξίας;
        Λείπει, επίσης, οποιαδήποτε αναφορά στη μεταμόρφωση του κόσμου από την οπτική της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μολονότι θέμα της Συνελεύσεως του Porto Alegre, ήταν «Θεέ, εν τη χάριτί σου, μεταμόρφωσον τον κόσμον».
Πηγή: Χρυστάλλα Καλογήρου, Η 9η Γενική Συνέλευση του Π.Σ.Ε.: Το μήνυμά της, Περιοδ. «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ» (Κύπρος), σελ. 376-380 (μάλλον έτους 2006 η 2007).
«Αδελφοί και Αδελφές, χαίρετε εν Κυρίω. Μαζευτήκαμε στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, ως αντιπρόσωποι των Εκκλησιών από όλες τις περιοχές του κόσμου... Έχουμε κληθεί εδώ για να συμμετάσχουμε σε μία a festa da vida, μια γιορτή της ζωής. Προσευχόμαστε, μελετάμε τις Γραφές, αγωνιζόμαστε και χαιρόμαστε μαζί για την ενότητα, αλλά και την διαφορότητά μας...».
(ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ)
http://www.impantokratoros.gr/B46B3299.el.aspx