ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΤΑΞΗ

Γράφει ο μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης
Ρεσάλτο-τεύχος 4, Μάρτιος 2006

Χωρίς να ξεχνούμε καθόλου ότι η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού με κεφαλή τον ίδιοκαι μέλη όλους τους βαπτισμένους στο όνομά του Ορθοδόξως και Ανατολικώς -για ναθυμηθούμε τον Μακρυγιάννη- και συγχρόνως αγωνιζομένους να ζουν όπως θέλει ο Χριστός,
όμως για τις ανάγκες αυτού του άρθρου θα δώσουμε βαρύτητα στην άλλη διάσταση της Εκκλησίας, την πραγμάτωση και πορεία της δηλαδή στον ιστορικό χώρο και χρόνο για να μπορέσουμε να δούμε την Εκκλησία σε σχέση με τη λεγομένη Νέα Τάξη Πραγμάτων.



Είναι γεγονός ότι για τη Νέα Τάξη, τη Νέα Εποχή και την Παγκοσμιοποίηση έχουν γραφεί
και λεχθεί πολλά από πολλούς. Αυτό που εμείς επισημαίνουμε εδώ είναι, η διπλή στοχοθεσία
της Νέας Εποχής: Αφ' ενός μια Νέα Τάξη Πραγμάτων σε πολιτικοοικονομικό και γεωστρατηγικό
επίπεδο, με κατάληξη μια παγκόσμια κυβέρνηση, και αφ' ετέρου μια Νέα Τάξη Πραγμάτων
σε θρησκευτικό επίπεδο. Το δεύτερο έρχεται ως επακόλουθο του πρώτου, διότι αυτοί που
έχουν δρομολογήσει την παγκόσμια ενοποίηση για την καλύτερη εκμετάλλευση από τους ίδιους
του πλανήτη και των ανθρώπων του, έχουν αντιληφθεί ότι το γκρέμισμα των γεωγραφικών και
οικονομικών συνόρων θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να ακυρωθεί, αν δεν ενοποιήσουν και
θρησκευτικά-πολιτισμικά τον πλανήτη. Αυτό προσπαθούν να το κάνουν μέσω μιας νέας
θρησκείας ή πανθρησκείας, πού θα προκύψει από το συγκρητιστικό ανακάτεμα των διαφόρων
θρησκειών και της όποιας το βασικό δόγμα θα είναι η αυτοθεοποίηση του ανθρώπου.
Νέα Τάξη λοιπόν σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο και σε θρησκευτικό επίπεδο. Αυτοί είναι
οι δύο στόχοι της Νέας Εποχής.

Το πρόβλημα όμως για τη Νέα Εποχή είναι ότι κάποιοι αντιστέκονται στην προώθηση
αυτών των στόχων. Ένας από τους πιο σημαντικούς χώρους πού αντιστέκονται είναι η
Εκκλησία. Η αρνητική αυτή τοποθέτηση της Εκκλησίας απέναντι στη Νέα Εποχή και τη Νέα
Τάξη δεν είναι ευκαιριακή, αλλά πηγάζει από την ίδια την πίστη της Εκκλησίας. Η Εκκλησία
τονίζει την αξία του ανθρωπίνου προσώπου και της ελευθερίας με την οποία ο ίδιος ο Τριαδικός
Θεός επροίκισε τον άνθρωπο. Έτσι όμως αποτελεί εμπόδιο στη Νέα Τάξη που επιθυμεί
υπάκουα ρομπότ και όχι ελεύθερους ανθρώπους και πολίτες. Η Ορθόδοξη Εκκλησία επίσης
υπήρξε κυρίως στην Ελλάδα -αλλά και σε άλλες χώρες- ένας θεσμός πού βοήθησε τα μέγιστα
στη διατήρηση και της εθνικής ιδιοπροσωπίας, επειδή σέβεται εκτός από το ανθρώπινο
πρόσωπο και τις ρίζες, την Ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό του. Έτσι Εκκλησία και
Γένος συμπορεύθηκαν και σχεδόν ταυτίσθηκαν στη συνείδηση του λαού μας, ιδιαίτερα στους
δύσκολους αιώνες της τουρκικής σκλαβιάς. Λόγω αυτής της εναντιώσεως της Εκκλησίας στα
νεοταξικά-νεοεποχίτικα σχέδια, ευρίσκεται και στο στόχαστρο της Νέας Τάξης ως εχθρός.
Οι παγκοσμιοποιητές της Νέας Τάξης προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την
Εκκλησία-εχθρό με δύο τρόπους. Ο ένας είναι ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας
από έξω. Την πολεμούν συκοφαντώντας την ως φορέα τάχα αντιδραστικότητος,
συντηρητισμού, φανατισμού κ.ο.κ. Βγάζουν στο φως υπαρκτά και ανύπαρκτα σκάνδαλα
εκκλησιαστικών ταγών, τα οποία σχεδόν πάντα μεγαλοποιούν. Αυτή η απ’ ευθείας πολεμική
εκτός του ότι στο βάθος ωφελεί και δυναμώνει την Εκκλησία, σύμφωνα και με τον λόγο του
ιερού Χρυσοστόμου, δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο η ύπουλη τακτική πού χρησιμοποιείται
για τη διάβρωση της Εκκλησίας από μέσα. Αυτός είναι ο δεύτερος τρόπος πολέμου εναντίον
της Εκκλησίας.
Ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος εβεβαίωνε ότι η Νέα Εποχή δεν επιθυμεί να
αδειάσουν οι Ορθόδοξοι ναοί, αλλά να γεμίσουν με ανθρώπους που θα έχουν αλλοιωμένο
φρόνημα. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο.
Η Νέα Τάξη δεν επιθυμεί τόσο να γκρεμίσει την Εκκλησία και τις εκκλησίες (ναούς) -αυτό
εξ άλλου απεδείχθη ανέφικτο και από την πρόσφατη ιστορική εμπειρία στην πρώην Σοβιετική
Ένωση και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης- όσο επιθυμεί να μεταλλάξει την Εκκλησία σε
κάτι άλλο από αυτό που είναι στην ουσία της. Δεν επιθυμεί η Νέα Τάξη να κάνει απλώς την
Εκκλησία να μην αντιδρά στα σχέδιά της· επιθυμεί να την κάνει θεραπαινίδα και χειροκροτητή
της. Δεν επιδιώκει να εξοβελίσει την Εκκλησία αλλά να την μεταλλάξει σε έναν άνευρο
οργανισμό, ο όποιος θα ενσωματωθεί πλήρως στο σύστημα και θα δουλεύει, για λογαριασμό
του, επιδιώκοντας και επιτυγχάνοντας κάποιους σκοπούς, πιο αποτελεσματικά απ' ότι το
κράτος και απορροφώντας κραδασμούς πού προκαλούν ενέργειες της κοσμικής εξουσίας σε
εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο1. Πολλοί διερωτώνται μήπως η καθιέρωση από τη διοικούσα
Εκκλησία (Διαρκής Ιερά Σύνοδος) της 26ης Δεκεμβρίου ως «ημέρας του μετανάστη», αποτελεί
τρόπον τινά ευθυγράμμισή της με το πολυφυλετικό, πολυθρησκευτικό και πολυπολιτισμικό
μοντέλο, που η Νέα Τάξη θέλει να επιβάλει παγκοσμίως.
Η διάβρωση, εκτός από τον προσεταιρισμό ανθρώπων της Εκκλησίας σε υψηλές θέσεις,
περιλαμβάνει πρωτίστως την χειραγώγηση της Εκκλησίας στην υιοθέτηση του
πανθρησκειακού νεοταξικού μοντέλου, ότι δηλαδή δήθεν όλες οι θρησκείες είναι εξ ίσου
θεμιτοί δρόμοι, που οδηγούν τον άνθρωπο στην Αλήθεια, δηλαδή στον Θεό, και στην
προσωπική του καταξίωση.

Ο νεοεποχίτικος αυτός πανθρησκειακός συγκρητισμός (όλες οι θρησκείες είναι καλές και
αληθινές) - ή ο διαχριστιανικός συγκρητισμός περισσότερο γνωστός ως οικουμενισμός -
προωθείται από τη Νέα Τάξη κυρίως με το σύρσιμο σε διαθρησκειακούς διαλόγους και
συμπροσευχές, οι οποίες ρητώς απαγορεύονται από τους ιερούς κανόνες της Ορθοδόξου
Εκκλησίας. Όποιοι αρνούνται να μπουν σ' αυτή τη διαδικασία στιγματίζονται από το
«προοδευτικό» ιερατείο της Νέας Τάξης ως φανατικοί, φονταμενταλιστές, ρατσιστές κ.ο.κ.
Στον νεοταξικό προγραμματισμό, ο ρόλος του αρχηγού αυτής της προσπάθειας
θρησκευτικής ομογενοποίησης έχει ανατεθεί ήδη από τη δεκαετία του '60 στον πάπα της
Ρώμης

Δικαίως τα Μ.Μ.Ε. γι' αυτό το λόγο τον αποκαλούν θρησκευτικό πλανητάρχη.
Μετά την πτώση των διδύμων πύργων στη Νέα Υόρκη το 2001 είχαμε μία επιδημία
διαθρησκειακών συναντήσεων και συμπροσευχών προκειμένου -όπως έλεγαν- οι θρησκείες να
συνεργασθούν για την προώθηση της ειρήνης και την πάταξη της τρομοκρατίας. Ήταν
χαρακτηριστική η κολακευτική ομολογία του Εβραίου αρχιραββίνου στη διαθρησκειακή
συνάντηση της Ασσίζης, που συνεκάλεσε ο πάπας το 2002: «Μόνον εσείς μπορούσατε να μας
συγκεντρώσετε εδώ· και το κάνατε», είπε ο αρχιραββίνος απευθυνόμενος στον πάπα.

Το λάθος είναι ότι και η Ορθόδοξη Εκκλησία, με συντονιστή της δράσεώς της το
Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέχει σ’ αυτές τις συναντήσεις και τις συμπροσευχές. Μερικές φορές
μάλιστα παίρνει και την πρωτοβουλία για παρόμοιες διοργανώσεις.

Το επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι θιασώτες και απολογητές των οικουμενιστικών
ανοιγμάτων και συμπροσευχών είναι ότι έτσι πραγματοποιούν μια «αγαπητική έξοδο προς τους
άλλους» και δίδουν μαρτυρία Χριστού. Όμως, όπως εύκολα αποδεικνύεται από τα πράγματα, οι
διαθρησκειακοί διάλογοι και οι συμπροσευχές δεν ανταποκρίνονται σε μια αυτοφυή αναζήτηση
του εκκλησιαστικού σώματος αλλά αποτελούν πρακτική που επιβάλλεται έξωθεν και άνωθεν. Το
ότι καταβάλλεται προοπάθεια να χρησιμοποιηθούν οι θρησκείες για να εξυπηρετηθούν άλλες
σκοπιμότητες (πολιτικές, γεωστρατηγικές, νεοταξικές) και συγκεκριμένα να αστυνομευθεί ο
πλανήτης σύμφωνα με τα συμφέροντα των ισχυρών της γης, φαίνεται καθαρότερα μετά τα
γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις Η.Π.Α. Στο πλαίσιο αυτό υπάρχει μία διαπλοκή
και με άλλες παράλληλες δραστηριότητες και με άλλους οργανισμούς και φορείς (π.χ.
διαθρησκειακά οικολογικά συμπόσια και άλλα όμοια)2.
Υπάρχει επίσης μια διαπλοκή εκκλησιαστικών ανδρών και φορέων με την πολιτική
εξουσία σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι επί των
ημερών του κ. Γιώργου Παπανδρέου ως υπουργού Εξωτερικών ήταν έντονη η συμμετοχή του
υπουργείου στη διοργάνωση και στη χρηματοδότηση διαθρησκειακών συναντήσεων.
Επίσης τα τρία διαθρησκειακά οικολογικά συνέδρια που έλαβαν χώρα και τελούσαν
υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριάρχου κ, Βαρθολομαίου, ευρίσκοντο συγχρόνως και υπό
την αιγίδα του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αναφέρουμε επίσης την επίσκεψη του
Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στις Βρυξέλλες «μετά από πρόσκληση του
Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ρομάνο Πρόντι για τη συζήτηση της πορείας του
διαθρησκειακού διαλόγου μεταξύ Χριστιανών, Ιουδαίων και Μουσουλμάνων, καθώς και της
συνέχισης του»3.
Το καλό είναι ότι το σώμα της Εκκλησίας κρατάει ακόμη καλά. Η μεγάλη πλειοψηφία
κλήρου και λαού δεν έχει διαβρωθεί από το πνεύμα της Νέας Εποχής και της Νέας Τάξης. Αυτό
το διαπιστώνουμε κάθε μέρα συναναστρεφόμενοι με τους απλούς ανθρώπους του λαού μας.
Αντιθέτως μάλιστα, συνεχώς αυξάνει η συνειδητοποίηση του τι γίνεται και πού θέλουν να
οδηγήσουν τα πράγματα. Αυξάνει και το ρεύμα της αντίστασης στη Νέα Τάξη και τη Νέα Εποχή.
Στόχος, το κάθε μοναστήρι και η κάθε ενορία να γίνει ένα μετερίζι αντίστασης. Οδηγούς,
δόξα τω Θεώ, έχουμε πολλούς. Πατροκοσμάδες και Μακρυγιάννηδες πολλοί στην ιστορία της
Ρωμιοσύνης.

1.Βλ. σχετικά άρθρα μας «Η νήσος της εκκοσμικεύσεως» στο συλλογικό έργο «Εκκλησία και
εκκοσμίκευση», εκδ. Μυριόβιβλος, Αθήνα 2003, σσ. 11-25.
2.Βλ. για περισσότερα στο βιβλίο μας «Οικουμενισμός, Νεοειδωλολατρία και Νέα Εποχή», εκδ.
Παρακαταθήκη, Θεσσαλονίκη 2006, σσ. 9 κ.ε.
3.Βλ. προαναφερθέν βιβλίο μας σ.35

Το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας στην Βάστα Αρκαδίας.Ένα πραγματικό θαύμα

Ένα "ζωντανο" θαυμα υπαρχει κοντα στο χωριο Βαστα που βρισκεται στη περιοχη της Μεγαλοπολης Πελοπονησου. Προκειται για ενα μικρο εκκλησακι λιθοκτιστο με διριχτη λιθινη στεγη διαστασεων 6.50Χ2.50μ. που κρατει απο την Βυζαντινη εποχη, τον 12ο αιωνα μ.Χ. Το μικρο αυτο εκκλησακι βρισκεται στη συνδρομη δυο ποταμων, η" καλυτερα ενος ποταμου και ενος αρκετα ορμητικου ρυακος, που οι ροες τους σχηματιζουν ορθη γωνια στο βαθος μιας ευρυχωρης κοιλαδας, που ειναι κυριολεκτικα πνιγμενη στο πρασινο που το αποτελουν μεγαλα πολυχρονα υδροβια δεντρα. Και εδω αρχιζει το παραξενο, που κατα την γνωμη του υποφαινομενου και πολλων ειναι ενα θαυμα, καταμεσης μιας εποχης εξοχως ρεαλιστικης που δεν παρεχει γονιμο εδαφος για θαυματα. Το κτισμα με πρωτη ματια ειναι ετοιμορροπο, λες οτι απο στιγμη σε στιγμη θα καταρευσει και απορεις πως ακομη δεν εχει παρασυρθει απο τα υδατινα ρευματα στη συνδρομη των οποιων βρισκεται. Στην στεγη του φυονται δεκα επτα (17) ολοζωντανα με κορμους ποικιλλης διαμετρου δεντρα των οποιων το υψος επισης ποικιλλει και φθανει πολλες φορες και τα 18 μετρα! Το παραξενο στην ολη κατασταση ειναι οτι τα δεντρα αυτα τα πανυψηλα ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΡΙΖΕΣ!!! Φαινονται οτι στην κυριολεξια υπτανται!! Απο ερευνες που εχουν γινει με ακτινες Χ στους τοιχους του κτισματος δεν εχουν δειξει καθολου ριζες. Αν καποιος βαλει το χερι του κατω απο τη βαση ενος απο τα δεντρα το χερι του βγαινει απο την αλλη μερια.. Εχει υπολογισθει απο τον ογκο των κορμων και των κλωνων οτι το εκκλησακι φερει αυτη τη στιγμη το ισοδυναμο βαρος 18 αυτοκινητων mercedes, διχως να υπολογιζουμε και το βαρος των φυλων την εποχη που τα δεντρα ειναι καταφυτα. Τον χειμωνα στη κοιλαδα πνεουν ισχυροι ανεμοι που κανονικα θα επρεπε να εχουν παρασυρει τα δεντρα και μαζι το εκκλησακι που τα στηριζει, αλλα αυτο δεν εχει συμβει μεχρι στιγμης. Το εκκλησακι ειναι αφιερωμενο στην Αγια Θεοδωρα της Βαστας, που ομως δεν εχει καμμια σχεση με την Αγ. Θεοδωρα την Μεγαλη την Αυτοκρατηρα του Βυζαντιου. Συντομα ιστορικά στοιχεία για τον βίο της Αγίας Για την ζωη, το μαρτυριο και την εν συνεχεια αποκατασταση της και την δημιουργια του κτισματος εχει γραψει ο Δημητριος Ι. Καπερνεκας το ετος 1980, οπως και ο Επισκοπος Θεοφιλος Καναβος, Μητροπολιτης Γορτυνος και Μεγαλοπολεως. Το ατυχες με αυτες τις εποχες ειναι οτι οι υπαρχουσες γραπτες μαρτυριες που να ερχονται απο τον 7ο αιωνα ειναι ελαχιστες και αυτες βεβαια δεν ασχολουνται με ανωνυμους (τοτε) ανθρωπους, για τους οποιους κανεις δεν θα ενδιαφεροταν να ασχοληθει. Οτι ξερουμε λοιπον για την Θεοδωρα το εξαγουμε απο την παραδοση και καποιες μαρτυριες που αναφερονται αλλου και καπου εκει βρισκεις και μια ελαχιστη μνεια για την Θεοδωρα. Η ιστορια της λοιπον ειναι παραξενη οπως παραξενο ειναι και το ναιδριο που ειναι αφιερωμενο σ'αυτη. Στον 7ο αιωνα, οπως και σ'ολοκληρη την εποχη του Βυζαντιου και κατ'επεκταση και στην εποχη της αρχαιας Ελλαδας, καθε χωριο ηταν μια ξεχωριστη και ανεξαρτητη κοινωνικη, διοικητικη και προ παντων στρατιωτικη οντοτητα. Καθε χωριο δηλαδη ειχε το δικο του μικρο η" μεγαλυτερο στρατο και στρατοι αυτοι συχνα εμαχοντο μεταξυ τους για επικρατηση, εξουσια, αυξηση πλουτου κλπ. Καθε οικογενεια ειχε την υποχρεωση να συνεισφερει στο στρατο του χωριου με τουλαχιστον ενα αρσενικο ατομο, που συνηθως ηταν ο πατερας η" το μεγαλυτερο απο τα αγορια. Αν ο πατερας ηταν πολυ γερος για στρατιωτης η" δεν υπηρχαν αλλοι αρσενικοι στην οικογενεια, τοτε επρεπε να πληρωθει καποιο μεγαλο ποσον ωστε με το αντιτιμο του να πληρωνεται καποιος μισθοφορος. Η Θεοδωρα ειχε γεννηθει και καταγοταν απο την Βαστα που εκεινη την εποχη διατηρουσε καποιο παρομοιο στρατο. Η οικογενεια της φαινεται οτι δεν ειχε αγορια, ο πατερας της ηταν πολυ γερος για να καταταχθει στο στρατο και πολυ φτωχος για να χρηματοδοτησει μισθοφορο. Η Θεοδωρα θα πρεπει να ηταν η μεγαλυτερη απο μια σειρα απο κορες στην οικογενεια και πηρε την μεγαλη αποφαση .. Θα καταγοταν στο στρατο σαν αντρας μια και αλλη λυση δεν υπηρχε και αν δεν το εκανε ο πατερας της θα συλλαμβανοταν για απληρωτο χρεος προς το χωριο. Ετσι και εκανε, ντυθηκε σαν αντρας, καταταχθηκε, ελαβε μερος σε διαφορες μαχες στις οποιες και διακριθηκε, καταφερε μαλιστα να επισυρει την εκτιμηση του Διοικητη της/του, που εφθασε να την προαγει στο βαθμο του λοχαγου η" κατι αντιστοιχο. Ολο αυτο το καιρο η Θεοδωρα ηταν, ελεγε και επεμενε οτι τιμα, πιστευει το Θεο και δεν την ενδιαφερει τιποτε αλλο. Στο στρατωνα, οπου περνουσε τις περισσοτερες ωρες της η Θεοδωρα, υπηρχε και μια νεαρη πλυστρα που επλενε τις στολες των στρατιωτων, και οπως φαινεται, ερωτευθηκε την Θεοδωρα, οπως την εβλεπε σαν νεαρο Λοχαγο, μη ξεροντας βεβαια οτι ηταν γυναικα και οχι αντρας. Η Θεοδωρα της ελεγε οτι ειναι θρησκευομενη και δεν την ενδιαφερει τιποτε αλλο εκτος απο την πιστη της στο Θεο-τι αλλο αλλωστε θα μπορουσε να της εξηγησει για να την πεισει? αλλα εκεινη αμεταπειστη .., και δεν εφθανε αυτο, αλλα-αφου φαινεται ειχε παει πρωτα με καποιον αλλο, ισως για να εκδικηθει την Θεοδωρα παρουσιαστηκε στο Διοικητη και ειπε οτι ειχε μεινει εγκυος απο την .... Θεοδωρα. Ο Διοικητης, με την εκτιμηση που της ειχε, την καλεσε και της συνεστησε να παντρευτει την κοπελλα και το πραγμα θα τελειωνε εκει, χωρις αλλες συνεπειες, αν οχι θα ηταν υποχρεωμενος να την περασει απο Πειθαρχικο Συμβουλιο που η ετοιμηγορια του θα ηταν θανατος. Η Θεοδωρα μια και δεν ειχε αλλη διεξοδο αρνηθηκε και το αποτελεσμα ηταν να την καταδικασουν σε θανατο και να την θανατωσουν στον τοπο ακριβως που ειναι σημερα το ναιδριο. Την εποχη εκεινη στο τοπο ερεε μονο το ενα ποταμι. Λεγεται οτι πρινπεθανει η Θεοδωρα παρακαλεσε τον Θεο "τα μαλλια της να γινουν δεντρα και το αιμα της ποταμι".. Την εποχη εκεινη τα ρουχα ηταν σπανιο πραγμα και ακριβο γι'αυτο και συνηθιζαν να γδυνουν τους καταδικασμενους σε θανατο, μετα τη θανατωση, και να πουλουν τα ρουχα τους η" να τα δινουν για να τα φορεσει καποιος αλλος. Πηγαν λοιπον να γδυσουν και τη Θεοδωρα και τοτε .. τοτε καταλαβαν το μεγαλο λαθος που ειχε γινει ... Ο νεκρος .. Λοχαγος ηταν ... γυναικα!!! Την στιγμη που η Θεοδωρα αφηνε την τελευταια πνοη της, λεγεται οτι αρχισε να τρεχει ορμητικο το δευτερο ποταμι που τρεχει και ενωνεται καθετα με το πρωτο (Χαραδρος λεγεται), σαν εκπληρωση της παρακλησης "το αιμα μου να γινει ποταμι". Μετα απο αιωνες, ισως τον 12ο αιωνα, καποιος ηγουμενος Μονης, σε συνεργασια με τους συγχωριανους της, εκτισε το ναιδριο, το αφιερωσε στη μνημη της και η Θεοδωρα εταφη μεσα εκει, οπου και ακομη αναπαυεται. Τοτε, λεγεται οτι αρχισαν να φυονται τα δεντρα στη στεγη, που θεριεψαν μεσα σε ελαχιστο χρονο, για να εκπληρωθει και η δευτερη παρακληση της : "τα μαλλια μου να γινουν ... δεντρα". Ισως καποιο χερι Θειο, για μη μοιαζουν με τα γειτονικα δεντρα, τα εχει εκει να βρισκονται χωρις .. ριζες ... ισως. Ειδικοί επιστήμονες μιλάνε για το θαύμα Η εξήγηση που έδωσαν για το παράδοξο αυτό φαινόμενο συνοπτικά μερικοί επιστήμονες:- κ. Λούκος Κων/νος (Γεωπόνος - Κόρινθος): "Δεν υπάρχει εξήγηση από πλευράς γεωπονικής επιστημονικής. Πρόκειται για ένα ΔΙΑΡΚΕΣ ΘΑΥΜΑ". - κ. Μακρυγιάννης Π. (Γεωπόνος): ". Αλλά σα γεωπόνος, είμαι σε θέση να ξέρω πολύ καλά, ότι οι τοίχοι θα είχαν ανοίξει και σπάσει από τις ρίζες ενός μόνο δέντρου, πόσο μάλλον δεκαεπτά". - κ. Ράπτης Γεώργιος (Δασολόγος - Ναύπακτος): "Το όλο φαινόμενο υπερβαίνει κάθε λογική, φυσική και επιστημονική εξήγηση του ανθρώπου". - κ. Μπεληγιάννης Ελευθέριος (Πολιτικός Μηχανικός - Αθήνα): "Όταν ο αέρας αυτός (της ρεματιάς) έχει τη δυνατότητα να ξεριζώνει δέντρα, καταλαβαίνει κανείς, τι δυνάμεις εξασκούνται από τα 17 δέντρα για την ανατροπή της στέγης". - κ. Σταυρογιάννη - Περρή Ελένη (Αρχιτέκτων - Καλαμάτα): "Φαινόμενο επιστημονικά ανεξήγητο. Οι δυνάμεις βάρους και αέρος σε συνάρτηση, θα έπρεπε λόγω θέσεως του εξωκλησιού, αλλά και λόγω της προχείρου κατασκευής αυτού, προς δε και της παλαιότητάς του να είχαν διαλύσει το κτίσμα. Τούτο όμως, παραμένει επί τόσους αιώνας χωρίς σοβαρές φθορές". - κ. Παλλας (Διευθυντής Αρχαιοτήτων - Κόρινθος): "Βάσει των φυσικών νόμων, τουλάχιστον τα μεγάλα αυτά δέντρα, λόγω κλίσεως, ύψους, περιμέτρου έπρεπε να είχαν γκρεμισθεί. Δια να στέκουν αγέρωχα, είναι κάτι που η επιστήμη δεν μπορεί να δώσει εξήγηση". - κ. Τίγκας Αναστάσιος (Θεολόγος, Αρχαιολόγος, Ιστορικός - Ηράκλειο Αττικής): " Η όλη ανάπτυξις, ύπαρξις και ζωή των δέντρων επί της στέγης του ναού της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας εκπλήσσει, αντιβαίνει προς πάσα λογικήν και φυσικήν εξήγησιν του ανθρώπου. Καταδεικνύει μίαν σπανίαν ιδιαιτερότητα, την επέμβασιν του Θεού επί της δημιουργίας Του, το θαύμα"

ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!!

Σύμφωνα με την εφημερίδα το Βήμα, η Ένωση Άθεων αριθμεί μέχρι στιγμής 85 μέλη και 85 φίλους, ενώ πρόκειτα για την πρώτη ένωση άθεων που ιδρύεται στη χώρα μας. Στόχος της, είναι η “προώθηση της εκκοσμίκευσης της Πολιτείας, της θρησκευτικής ελευθερίας και του ανθρωπισμού”, όπως λέει το καταστατικό τους. Τα μέλη συναντώνται μία φορά το μήνα, για να συζητήσουν τα θέματα που τους απασχολούν. Όπως αναφέρει στο Βήμα ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης, η Τατιάννα Ραπακούλια, βασικός σκοπός τους είναι η υπεράσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας, η προστασία των δικαιωμάτων των άθρησκων, των άθεων και των αγνωστικιστών.

Η κυρία Ραπακούλια αναφέρει πως ως ένωση έχουν στείλει επιστολή στην υπουργό Παιδείας, προκειμένου να γίνει το μάθημα των θρησκευτικών προαιρετικό στα σχολεία, ενώ ζητούν άμεσα την φορολόγηση της εκκλησίας. Πώς εξηγεί το πώς έγινε άθεη; “Διάβασα τη βίβλο ολόκληρη. Το 99% των ανθρώπων που διαβάζουν όλη τη Βίβλο και προσπαθούν να κατανοήσουν αυτά που λέει, γίνονται άθεοι”, αναφέρει η κυρία Ραπακούλια.

ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗ

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την συνέντευξη του νέου δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη στην «Ελευθεροτυπία» και στον Άρη Χατζηγεωργίου. Πρόκειται αναμφίβολα για μεγάλη επιτυχία του συναδέλφου.

Παραβλέπω την υποτιμητική και αλαζονική χρήση των ονομάτων συνανθρώπων του (Ψωμιάδηδες, Παπαγεωργόπουλοι).

Παραβλέπω την μαγκιά του τύπου «παπά, ξύρισε τα γένια και κάνε κόμμα αγόρι μου», όταν μιλά για τον Μητροπολίτη Άνθιμο, ο οποίος έχει δικαίωμα ως Έλλην πολίτης να λέει την γνώμη του.

Παραβλέπω την άγνοιά του σε θέματα ορκωμοσίας, καθώς αυτά είναι λυμένα – οι χριστιανοί δίνουν τον χριστιανικό όρκο, οι μουσουλμάνοι τον μουσουλμανικό, οι εβραίοι τον εβραϊκό – από το ίδιο το Σύνταγμα, που κατοχυρώνει τις αναγνωρισμένες θρησκείες.

Παραβλέπω τις αγοραίες εκφράσεις του τύπου «χώνουμε τα ωραία μας λεφτά» και «φάε τον Παπαγεωργόπουλο στην μάπα».

Αυτά αφορούν τον ίδιο, την αγωγή του και τους ψηφοφόρους του.

Δεν μπορώ, όμως, να παραβλέψω την σαφή πρόθεσή του να διαγράψει την Ιστορία και να προσβάλει την μνήμη των νεκρών της γενοκτονίας. Στη συνέντευξή του ο κ. Μπουτάρης υποστηρίζει ότι σκοπεύει να τοποθετήσει μνημείο για την «Επανάσταση των Νεοτούρκων» στην Πλατεία Ελευθερίας της Θεσσαλονίκης!

Κατηγορεί μάλιστα όλους τους υπολοίπους ότι δεν διαβάζουν Ιστορία! Μάλλον ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ο ίδιος δεν έχει την παραμικρή σχέση με την Ιστορία. Ο Κεμάλ Ατατούρκ και οι Νεότουρκοί του υπήρξαν οι σφαγείς του ποντιακού και μικρασιατικού ελληνισμού.

Καμία σχέση δεν έχει το γεγονός ότι «αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν εδώ» και καλό είναι «να έρχονται να προσκυνάνε τα πατρογονικά τους και να μας τα χώνουν».

Δεν πρόκειται - να το βάλει καλά στο μυαλό του ο κ. Μπουτάρης - να δεχθούμε ξεπούλημα του αίματος των προγόνων μας. Να βρει άλλους τρόπους «να του τα χώνουν».

Πριν από δύο χρόνια, με αφορμή την υπόθεση του βιβλίου της έκτης Δημοτικού, είχα γράψει το ακόλουθο άρθρο. Το αφιερώνω σε όσους με ελαφρότητα αντιμετωπίζουν όσα λέει σήμερα ο κ. Μπουτάρης – και σε όσους τον βοήθησαν και τον έφεραν στη θέση να τα λέει:

Η ιστορία της γιαγιάς από τον Πόντο

Αν είναι να στοιχειώσει το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, καλύτερα να στοιχειώσουν οι – αληθινές - ιστορίες της γιαγιάς μου. Ήταν κάποτε μια αρχοντοπούλα του Πόντου. Σαν έβγαινε βόλτα στα παρχάρια πάνω στο άσπρο της άλογο, το κεφάλι της βάραινε από τα χρυσά φλουριά που φορούσε στεφάνι. Παντρεύτηκε, γέννησε τέσσερα παιδιά, έζησε λίγα ευτυχισμένα χρόνια. Μετά ήλθε η καταστροφή. Ο πρώτος της άντρας σκοτώθηκε στο μέτωπο. Πέταξε τα φλουριά από το κεφάλι, μπήκε μπροστά για να σώσει ό,τι της απέμεινε.

Δεν τα κατάφερε. Είδε να εκτελούνται μπροστά στα μάτια της τα τρία της αδέλφια. Σπάραξε, αλλά προσπάθησε να σώσει τα παιδιά της. Και πάλι δεν τα κατάφερε. Τα έχανε ένα- ένα στην μακριά πορεία ως το λιμάνι του «συνωστισμού» - ελάτε τώρα μια λέξη είναι, τόσο πολύ σας πείραξε; Το πιο μικρό δάγκωσε το βυζί της και άφησε την τελευταία του πνοή. Το πιο μεγάλο, ένα κοριτσάκι δώδεκα χρονών, κατόρθωσε να μπει μαζί της στο καράβι της σωτηρίας. Το τύλιξε με το πανωφόρι της σε μια γωνιά του πλοίου και πήγε να βρει λίγη σούπα από το συσσίτιο. Όταν γύρισε, ούρλιαξε. Ψέκαζαν για πανούκλα, δεν το είδαν το παιδί έτσι όπως ήταν κουκουλωμένο και ζαρωμένο. Το κοριτσάκι πέθανε από ασφυξία. Η θάλασσα έγινε ο υγρός του τάφος.

Βρέθηκε ολομόναχη στον Πειραιά. Ταξίδεψε ως την Κέρκυρα για να βρει την αδελφή της. Αργότερα ξαναπαντρεύτηκε – έναν πρόσφυγα, παλιό εργάτη στα κτήματά της. Έφερε στον κόσμο δυο κόρες, τις ανάστησε σε μια παράγκα στο Κερατσίνι. Δούλεψαν όλοι μαζί σκληρά, άντεξαν στις κακουχίες της Κατοχής, αποταμίευσαν, απέκτησαν ένα οικόπεδο και έχτισαν ένα σπίτι στα σύνορα Ν. Σμύρνης και Π. Φαλήρου.

Άντεξαν, γιατί έμειναν ενωμένοι. Άντεξαν επειδή δεν ξέχασαν. Η οικογένεια μεγάλωσε με τις ιστορίες του παππού και τις προσευχές της γιαγιάς. Είχε το δικό της δωμάτιο με τους τοίχους γεμάτους εικόνες. Δεν ξανάφαγε κρέας από το 1922. Ήταν το τάμα της, μια από τις πολλές δοκιμασίες που επέβαλε στο ταλαιπωρημένο σαρκίο της για να ξορκίσει την καταστροφή.

Αυτή ήταν η γιαγιά μου η Σοφία. Αυτήν την Ιστορία δίδαξε στις κόρες και στα εγγόνια της. Αυτήν διδάξαμε αργότερα κι’ εμείς στα δισέγγονά της. Προχωράμε μπροστά, αλλά δεν ξεχνάμε. Μας κρατά ενωμένους η αλήθεια της Γενοκτονίας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ

«Δεν μπορώ εγώ να έχω έναν παπά να μου λέει “η Μακεδονία είναι ελληνική” [...] Αυτά δεν είναι λόγια αγάπης…. Αυτά είναι λόγια μίσους.»

 

«Ένας από τους στόχους τους δικούς μου είναι να φέρω στην πόλη 300.000 Τούρκους να προσκυνάνε το σπίτι του Κεμάλ [...] αρκεί να πιστεύουν αυτοί ό,τι αυτό είναι ένα προσκύνημά τους.»

…….Μία διαμαρτυρία: Τό 1981 ἐπίσης οἱ βουλευτές Νικήτας Βενιζέλος καί Κ. Μπαντουβάς, μέ ἐρώτησή τους στό ἑλληνικό ὑπουργεῖο ἐξωτερικῶν, ἀμφισβήτησαν ἐπίσημα τή θεωρία ὅτι τό σπίτι δίπλα στό τουρκικό προξενεῖο Θεσσαλονίκης εἶναι αὐτό στό ὁποῖο γεννήθηκε ὁ Κεμάλ· ἐπικαλοῦνταν μάλιστα μαρτυρία τῆς ἀδελφῆς του, τῆς Μακμπουλέ, ἡ ὁποία διασώθηκε σέ τουρκικές βιβλιογραφικές πηγές (Aydemir κτλ).

Ἑλληνική ὀσφυοκαμψία: Εὔλογο, λοιπόν, τό ἐρώτημα: Γιατί τό ἑλληνικό κράτος δέχθηκε ὡς πόλη γέννησης τοῦ Κεμάλ τή Θεσσαλονίκη καί συγκεκριμένα τό σπίτι τῆς ὁδοῦ Ἁγίου Δημητρίου, δίπλα στό τουρκικό προξενεῖο; Τήν ἀπάντηση μᾶς τή δίνει τό κλίμα τῆς ἑλληνοτουρκικῆς προσέγγισης πού ἐπικρατοῦσε τή δεκαετία τοῦ 1930 μέ τίς πολλές ὑπερβολές καί μεγαλοστομίες μεταξύ τῶν ἑλληνικῶν (κυρίως) καί τουρκικῶν κυβερνήσεων. Ὁ τουρκικός ἐθνικισμός -μέ τήν ἀνοχή τοῦ ἰδίου τοῦ Κεμάλ- εἶχε ἤδη ἀνακηρύξει ὡς πόλη γέννησής του τή Θεσσαλονίκη· δέν θά ἦταν εὐγενικό ἐκ μέρους τῆς Ἑλλάδος νά ἀπομυθοποιήσει τό σενάριο. Δέν θά εἶχε ἄλλωστε καμία σημασία γιά τά δεδομένα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.

Τό 1934 ἡ ἑλληνική κυβέρνηση ἀνάρτησε ἔξω ἀπό τό σπίτι μία πινακίδα μέ τήν ἐπιγραφή: «Ἐδῶ γεννήθηκε ὁ Μουσταφά Κεμάλ». Τό 1937 ἡ κυβέρνηση τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ σέ μία συμβολική κίνηση πρός τή «φίλη» Τουρκία ἔδωσε ἐντολή στό δῆμο Θεσσαλονίκης νά τό ἀγοράσει ἀπό τούς Ἕλληνες πού τό κατοικοῦσαν, τήν οἰκογένεια Σεραφειμίδου, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἔμποροι ὑποδημάτων. Οἱ ἰδιοκτῆτες ἀρνήθηκαν νά τό πουλήσουν, προφανῶς γιά λόγους ἐθνικῆς εὐαισθησίας· τότε τό κράτος προχώρησε στήν ὑποχρεωτική ἀπαλλοτρίωσή του… Στή συνέχεια ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Μερκουρίου ἐνημέρωσε ἐπίσημα μέ ἐπιστολή του τήν κυβέρνηση τοῦ Ἰσμέτ Ἰνονού ὅτι χαρίζει τό σπίτι στό τουρκικό κράτος. Τό 1938, ὅταν πέθανε ὁ Κεμάλ, ἡ ὁδός Ἀποστόλου Παύλου, κάθετη στήν ὁδό Ἁγίου Δημητρίου, μετονομάστηκε ἐπί Μεταξᾶ καί δημαρχίας Κοσμόπουλου (πατρός), μέ ἀπόφαση τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου σέ ὁδό Κεμάλ Ἀτατούρκ. Μόλις τό 1955 ξαναπῆρε καί πάλι τό παλιό της ὄνομα. Στίς μέρες μας ἐπανέρχεται τό ἴδιο ζήτημα.

Ἡ ἑλληνική κυβέρνηση, ἄν καί γνώριζε τήν ἀλήθεια, ἐπιδίωκε μέ τήν κίνηση αὐτή νά κολακεύσει τόν ἴδιο τόν Κεμάλ, προφανῶς γιατί διαισθανόταν ἐμπλοκή στόν ἐπικείμενο πόλεμο. Ἡ ἐπίσημη ἀναγνώριση τοῦ σπιτιοῦ θά ἔκλεινε ὁριστικά τό ζήτημα. Ἡ ὅλη ὑπόθεση θυμίζει μᾶλλον φαρσοκωμωδία μέ τή συμβολή τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους.

Ἡ διαχείριση: Οἱ Τοῦρκοι μετά τήν ἀνέλπιστη ἑλληνική δωρεά, ἐξόπλισαν τό «μαϊμού–σπίτι» μέ «μαϊμού» ἔπιπλα - ἀπομιμήσεις ἀπό τά ἀνάκτορα Ντολμᾶ Μπαχτσέ καί Τόπ Καπί τῆς Κωνσταντινούπολης. Ἀκόμα καί… ροῦχα τοῦ Κεμάλ ἐκθέτουν στό μουσεῖο δίνοντας τήν ἐντύπωση στόν σημερινό ἐπισκέπτη ὅτι τά ἐκθέματα χρησιμοποιήθηκαν μέσα στό συγκεκριμένο σπίτι ἀπό τόν ἴδιο, κι ἄς μήν τά ἀκούμπησε ποτέ.

Ὁ Κεμάλ καί ἡ μητέρα του ἀσφαλῶς συγκάλυψαν τήν ἀπάτη. Ἄλλωστε, τί θά μποροῦσαν νά κάνουν; Νά ἀρνηθοῦν τέτοιο δῶρο; Νά διακηρύξουν, δηλαδή, ὅτι δέν γεννήθηκε σ’ αὐτό τό σπίτι, ἀλλά σέ ἄγνωστο χωριό τοῦ Λαγκαδᾶ, σέ ἕνα χωριατόσπιτο βουτηγμένο στίς λάσπες; Αὐτό θά μείωνε τήν εἰκόνα καί τήν ἱστορία τοῦ μεγάλου ἡγέτη τῆς σύγχρονης Τουρκίας καί ἐξολοθρευτῆ τοῦ ποντιακοῦ ἑλληνισμοῦ.

Ἰδεολογική λειτουργία: Τό «μαϊμού»-σπίτι ἐπιτελεῖ ἔκτοτε μία σημαντική ἰδεολογική λειτουργία. Γιά τόν τουρκικό ἐπεκτατισμό εἶναι τό σημαντικότερο ἱστορικό ἀξιοθέατο τῆς Θεσσαλονίκης, πού συμβάλλει στήν τόνωση τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος τῶν «Τούρκων» ἐπισκεπτῶν. Σέ αὐτό κατευθύνονται συστηματικά πλέον σχολεῖα καί σύλλογοι ἀπό τή Θράκη, προκειμένου νά προωθεῖται ἀκόμη περισσότερο ὁ ἐνσυνείδητος ἐκτουρκισμός τῶν Πομάκων. «Μόνο πού τό προσκύνημα εἶναι σέ μαϊμού-μέρος…»

Καί ἡ «Ζαγάλισα» καταλήγει: «Οἱ Πομάκοι, ὅταν ἐπισκεπτόμαστε τή Θεσσαλονίκη πρέπει νά γνωρίζουμε τήν ἀλήθεια. Πρέπει νά πάψουμε νά τρῶμε κουτόχορτο στό ρόζ ψευτόσπιτο! Εἶναι προτιμότερη μία βόλτα στό λούνα πάρκ τῆς Θεσσαλονίκης!».

ΣΧΟΛΙΟ:ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΕΔΩ ΜΑΛΛΟΝ ΧΩΡΑΕΙ ΤΟ ΡΗΤΟ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΝΕΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η συνέντευξη κύλησε κυματιστά, σαν να καθόμασταν στην παραλιακή λεωφόρο Νίκης φάτσα στον Θερμαϊκό. Μόνο που αντί για πλεούμενα, βλέπαμε αυτοκίνητα να παραβιάζουν τον πεζόδρομο και πολλά πολλά περιπολικά.

Το πρώτο από αυτά μάς έφερε στην πρώτη ερώτηση:

Ηρθε η ώρα να αποκτήσετε προσωπική ασφάλεια;

«Είναι πρόβλημα. Μου λένε ότι υποχρεώνομαι να έχω συνοδό. Εντάξει. Μα τι θα με κάνουν; Θα με γιαουρτώσουν; Ας με γιαουρτώσουν. Θα με δείρουν; Ας με δείρουν. Θα με σκοτώσουν; Ποιος; Γιατί;»

Υποτίθεται ότι τη μεγαλύτερη προστασία παρέχει ο Θεός. Θα πάτε να ζητήσετε συγχώρεση από το μητροπολίτη Θεσσαλονίκης που σας περιμένει;

«Δεν πρόκειται. Δεν έκανα τίποτε για το οποίο να ζητήσω συγχώρεση. Αν θέλει, ας με συγχωρήσει από μακριά. Και ο Ψωμιάδης που πήρε την πρωτοβουλία για να "χαϊδέψει" τους χριστιανούς θα του βγει ανάποδα».

Χτίστε το τζαμί σας

Ο μητροπολίτης δεν κατάλαβε ότι ο κόσμος θα αντιδρούσε ανάποδα στις εκλογές;

«Προφανώς το κατάλαβε αλλά είναι φιλόδοξος. Οταν έχει Ψωμιάδηδες, Παπαγεωργόπουλους, όλη τη Δεξιά που έχει ανατραφεί με την αντίληψη "να μην τα βάλω με αυτούς"... Προκαλείται έτσι μια εσωστρέφεια».

Πώς θα την πολεμήσετε;

«Μόνο με ρήξεις. Μετά το θέμα με την προσευχή των μουσουλμάνων με ρώτησαν τι θα κάνω για τζαμί. Είπα, εγώ θα φωνάξω τη μουσουλμανική κοινότητα και θα τους πω: Ορίστε, αυτός είναι ο χώρος, χτίστε το τζαμί σας».

Εχετε και δύο εκλεγέντες Εβραίους δημοτικούς συμβούλους.

«Για πρώτη φορά από τον πόλεμο... Στη Θεσσαλονίκη έχουμε εβραϊκή συναγωγή. Εχουμε αρμένικη εκκλησία, έχουμε καθολική. Γιατί να μην έχουμε και μουσουλμανική; Δεν σου είπα να κάνεις παρέα με το μουσουλμάνο, αλλά εγώ οφείλω να του παρέχω τη δυνατότητα να προσεύχεται. Δεν είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτης. Το αποτεφρωτήριο θα το κάνουμε. Υπάρχει γερμανική εταιρεία που έρχεται, το κατασκευάζει, το δουλεύει πέντε χρόνια και μετά το παραδίδει. Το είχα ψάξει όταν έχασα τη γυναίκα μου».

Τότε δημιουργήθηκε πάλι θέμα με τον Ανθιμο.

«Το δικό μου πρόβλημα προέκυψε διότι δεν ήθελα να πάει η γυναίκα μου αδιάβαστη και απαγορεύτηκε η εξόδιος ακολουθία. Θα μπορούσα να είχα πει ότι μετά την εκκλησία θα πάω να τη θάψω στο χωριό. Αλλά δεν ήθελα να πω ψέματα. Ηθελα να την πάω στη Σόφια, όπου λειτουργεί αποτεφρωτήριο. Ο παπάς από το Νυμφαίο ήρθε και κατά παράβαση της εντολής έκανε την ακολουθία στο σπίτι».

Είχε συνέπειες;

«Ρώτησε τον Σεραφείμ της Καστοριάς και του είπε να το κάνει. Ο Ιερώνυμος είπε πως δεν υπάρχει πρόβλημα, όπως και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής. Η περίπτωση Ανθιμου και μερικών άλλων σαν τον Ανθιμο είναι η κλασική που λες: "Παπά, ξύρισε τα γένια και κάνε κόμμα αγόρι μου. Δεν μπορείς να ανακατεύεσαι σε αυτό το επίπεδο σε κοσμικά θέματα"».

Για την ορκωμοσία σας τι θα κάνετε;

«Η ορκωμοσία είναι πρωτίστως πολιτική. Εάν θέλει κάποιος να φωνάξουμε τον παπά, να τον φωνάξουμε. Αλλά να φωνάξουμε και το ραβίνο εάν οι Εβραίοι θέλουν να ορκιστούν και θρησκευτικά».

Δεν φοβάστε αντιδράσεις;

«Είναι μερικά πράγματα που δεν τα ξέρει η Θεσσαλονίκη γιατί δεν διαβάζει Ιστορία. Η πλατεία Ελευθερίας ονομάστηκε έτσι από τον Κεμάλ Ατατούρκ. Εκεί ξεκίνησε η Επανάσταση των Νεότουρκων. Στην πλατεία αυτή σκοπεύω να κάνω υπόγειο πάρκινγκ τετραώροφο και επάνω μνημεία για τους Εβραίους Θεσσαλονικείς μάρτυρες και την Επανάσταση των Νεότουρκων».

Με στόχο;

«Να έρθουν 300.000 Τούρκοι και 300.000 Εβραίοι να προσκυνούν τα πατρογονικά τους. Πώς πάμε εμείς στην Κωνσταντινούπολη, προσκυνάμε την Αγια-Σοφιά και χώνουμε τα ωραία μας λεφτά; Στις 26 Οκτωβρίου έφυγαν από τη Σαλονίκη 5.000 και πήγανε στην Πόλη. Θα μας πέσει άσχημα να έρχονται και εδώ; Ας πιστεύουν ό,τι θέλουν -άσε που δεν μπορείς να αρνηθείς την Ιστορία, ότι αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν εδώ».

«Ελευθεροτυπία»19/11/2010 (Απόσπασμα συνέντευξης του Γιάννη Μπουτάρη στον Αρη Χατζηγεωργίου)

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ

Σάββατο 20-11-2010

EKTAKTO ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ :

Φυλάκιση σέ ἐξέλιξη – Ζήτημα ζωῆς καί θανάτου

Τή στιγμή πού γράφονται αὐτές οἱ γραμμές ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος φρουρεῖται ΧΩΡΙΣ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ καί ΜΕ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΡΔΙΑΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ σέ ξενοδοχεῖο στό Κράλιεβο τῆς Σερβίας. Σέ λίγο θά μετακινηθεῖ πρός ἄγνωστη κατεύθυνση, ἐνῶ κινδυνεύει ἡ ζωή του.

Νωρίς σήμερα τά χαράματα ἰσχυρή ἀστυνομική δύναμη τοῦ Κοσόβου συνοδευόμενη ἀπό εἰδικούς ἀστυνομικούς μέ πολιτική περιβολή ἀπό τό Βελιγράδι, μέ τήν παρουσία τῆς ΕULEX (Εὐρωπαϊκή Ἀστυνομία Κοσσυφοπεδίου) εἰσέβαλε στό Μοναστήρι Duboki Potok, ὅπου κατέλυσε ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος, ὅπου χθές τό πρωί ὁ ἴδιος τέλεσε τήν θεία Λειτουργία μαζί μέ κληρικούς, μοναχούς, μοναχές καί πιστό λαό.

Προηγουμένως ἡ ἴδια δύναμη ἀστυνομικῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἐπίσκοπο Θεοδόσιο εἰσέβαλε σέ κοντινό ἔρημο μοναστήρι, ὅπου χθές κατέλυσαν 20 μοναχές τοῦ Ἀρτεμίου, καί τίς ἐξεδίωξε. Ὁ ἴδιος μάλιστα ὁ Θεοδόσιος ἔδιωξε βιαιοπραγόντας μέ τά χέρια του τήν Ἡγουμένη Σάρα.

Ὁ νεοεκλεγείς ἐπίσκοπος Ράσκας καί Πριζρένης Θεοδόσιος , ὁ ὁποῖος μέχρι χθές ἦταν βοηθός ἐπίσκοπος τοῦ Ἀρτεμίου καί πνευματικό τέκνο του, ἦταν ἐπίσης ὁ ἐπικεφαλῆς καί τῆς βίαιης ἔξωσης τοῦ Ἀρτεμίου καί τῶν Μοναχῶν του ἀπό τό μοναστήρι Duboki Potok, ἄλλως ἐπικεφαλῆς τῆς βίαιης ἔξωσης τοῦ πνευματικοῦ πατέρα του καί τῶν ἀδελφῶν του . Ἡ ὅλη ἐπιχείρηση διηυθύνετο ἀπευθείας άπό τό Πατριαρχεῖο Σερβίας, τό ὁποῖο κατέθεσε μήνυση χθές βράδυ ἐναντίον τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου γιά «καταπάτηση περιουσίας», μετά καί ἀπό σύσκεψη πού προηγήθηκε στό Πατριαρχεῖο μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καί τοῦ Ὑπουργοῦ Δημοσίας Τάξεως καί τοῦ Ὑπουργοῦ Θρησκευμάτων. Μηνύθηκαν ἐπίσης ὅλοι οἱ μοναχοί τοῦ Ἀρτεμίου πού συμμετεῖχαν στή θεία Λειτουργία καί στήν ἀπόπειρα ἐπιστροφῆς στά μοναστήρια τά ὁποῖα ἐγκατέλειψαν πρό μηνῶν διαμαρτυρόμενοι γιά τήν άδικη ἀπόφαση ἐναντίον τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου.

Οἱ Μοναχοί ἐξώσθησαν τῆς Μονῆς διά τῆς βίας. Ἄλλοι διακορπίσθηκαν καί μερικοί συνελλήφθησαν. Κατόπιν οἱ ἀστυνομικές δυνάμεις, ἀφοῦ ἔσπασαν τήν πόρτα ὅπου ὁ Σεβασμιώτατος εὑρίσκετο, διά τῆς βίας ἔσυραν ἔξω τόν Σεβασμιώτατο καί τόν ἀνάγκασαν νά τούς ἀκολουθήσει μᾶλλον με κατεύθυνση τό Βελιγράδι.

Καθ᾿ ὁδόν ὁ ταλαιπωρημένος καί φιλάσθενος Σεβασμιώτατος ἔνιωσε ἰσχυρό πόνο στήν καρδιά καί ζήτησε νά τύχει στοιχειώδους ἰατρικῆς περιθάλψεως. Οἱ ἀστυνομικοί ἁπλῶς τοῦ ἐπέτρεψαν νά καταλύσει προσωρινά σέ ξενοδοχεῖο τοῦ Κράλιεβο.

Αὐτή τή στιγμή ὁ Σεβασμιώτατος βρίσκεται σέ κρίσιμη κατάσταση στό ξενοδοχεῖο, ἀποκλεισμένος ἀπό τούς μοναχούς του, ἐνῶ ἀπ᾿ ἔξω περιμένουν οἱ ἀστυνομικοί μέ πολιτική περιβολή νά τόν μεταφέρουν, ποῦ; Στή φυλακή; Στό Πατριαρχεῖο γιά ἐγκλεισμό, ὅπως εἶχε δηλώσει ὁ Πατριάρχης; Πρός τό παρόν ἄγνωστο.

Κάνουμε ἔκκληση πρός ὅλες τίς ὀργανώσεις ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, πρός τόν νομικό κόσμο καί πρός ὅσους μποροῦν νά βοηθήσουν:

Αὐτή τή στιγμή καταπατοῦνται στοιχειώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα τοῦ Σεβαμσιωτάτου καί τῶν Μοναχῶν του. Ὁδηγεῖται χωρίς ἔνταλμα καί χωρίς στοιχεῖα στή φυλακή, ἐνῶ κινδυνεύει ἄμεσα ἡ σωματική του ἀκεραιότητα ἀπό τή βία πού ἀσκήθηκε ἐπάνω του, ἀπό ὅλη τήν νυχτερινή ἀγρυπνία, τό βιαστικό ταξίδι καί τήν ἐναλλαγή τῶν περιπολικῶν.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ: